CP of Greece, SYRIZA: “the left reserve force” of capitalism [En, Ru, De, Fr, Sq, Ar]

2/27/14 11:16 AM
  • Greece, Communist Party of Greece Ar De En Fr Ru Sq

SYRIZA: “the left reserve force” of capitalism [En, Ru, De, Fr, Sq, Ar]

Elisseos Vagenas

Member of the CC of the KKE

Responsible for the International Relations Section of the CC of the KKE

After the outbreak of the capitalist crisis in Greece the bourgeois class sought intensively to ideologically disarm the people by means of obscuring the causes of the crisis and the problems that the working people are experiencing in order to lead them to political choices that do not call the exploitative system into question. Thus the bourgeois political parties, both old as well as newly emerging, began to focus on isolated phenomena e.g. the economic scandals, presenting them as the cause of the crisis. “There was money. Some people (the politicians) squandered it and now the people are paying” is one of the common views. The so called “movement of the indignant citizens”, which fostered the aversion to the organized class-oriented labour movement and its goals, was utilized in these plans. This movement focused on the slogans “thieves! thieves!” and “traitors”, which were directed at the politicians. In this way it prepared the ideological ground for the “seeds” of the racist and criminal views of the fascist “Golden Dawn”.

In these conditions the KKE declared decisively that we are dealing with a crisis of the system itself which requires rupture, disengagement from the imperialist unions of the EE and NATO with socialization of the means of production and the construction of another economy and society that will focus on the satisfaction of the people’s needs and not on profit. On the contrary, the Coalition of the Radical Left (SYRIZA) indulged in all kind of ideological-political tastes in order to manage to become the main opposition party. It is worth mentioning several elements regarding the stance of this party, especially in the current period when it is being promoted by the “European Left Party” as “a force for the overthrow” and the forces of the ELP are represented by its president Alexis Tsipras as a candidate for the office of the president of the EU Commission.

When the “radical left” meets the far right

On 7th February 2014 the Political Secretariat of SYRIZA decided to withdraw the candidacy of the journalist T. Karipidis for Regional Prefect in Western Macedonia in the upcoming local elections that will take place in the period of the EU parliamentary elections (May 2014). Greece is divided into 13 regions. So SYRIZA was led to withdraw its candidate in a large geographical area, that of Western Macedonia (not immediately but after 5 days of inner-party soul-searching). Why? The reason was the views of this journalist that were made public, as he is a supporter of a conspiracy theory regarding the torments that the working people in our country are suffering. According to his theory the Prime Minister A. Samaras is destroying Greece according to a plan of the Jews! This extreme conspiracy theory which dovetails with the corresponding views of fascist circles has been accommodated by the radical left of SYRIZA. So much for… “radicalism”…

The undeniable truth is that this is the “tip of the iceberg” as over the last three years SYRIZA has absorbed entire sections of the social-democratic party PASOK which is in the process of disintegration.

Even if we do not focus on this episode, we will see that over recent years SYRIZA has been making a systematic effort to rescue capitalism in the eyes of the working people. How is it doing this? Let us briefly examine this.

Praising “healthy” capitalism like Obama’s

SYRIZA is claiming that neoliberalism and neoliberal capitalism are to blame for the crisis and the problems of the workers. It is extolling the policy of Obama as neo-Keynesianism and characterizes it as “progressive”. At the end of last year the president of SYRIZA, Alexis Tsipras praised the US president Barack Obama in a speech in Texas, USA, stating that “I feel that we can have a constructive debate with Washington on the issue of the crisis of the Eurozone. This is one of the reasons that I am happy to be here today.”

In this way the leadership of SYRIZA and the ELP is involved in the fierce competition amongst the imperialist powers. It is well known that the government of the USA, France, Italy are pressing Germany to shoulder a larger section of the losses regarding the management of the debt of the indebted states of Eurozone and limit its trade surplus. The forces of the ELP are siding with the USA. Nevertheless, this confrontation, is not related to the interests of the popular forces. It does not concern the interests of the peoples in the more powerful capitalist economies or in the weaker ones. Whatever formula is followed for the management of the crisis the working people will not be disentangled from capitalist exploitation, poverty, destitution, new anti-people measures. This is shown by the immense social and economic problems that tens of millions of working people face in the USA. Even if some statistical data indicates that capitalist growth appears on the terrain of the destruction of the social achievements, this growth will be at the expense of the people, the working people will suffer the consequences of the next and deeper crisis of capital over-accumulation.

By restricting its criticism to so called “neoliberal capitalism” SYRIZA is fostering illusions amongst the working people that there can be another “good” capitalism.

Anticipating the change of the predatory alliance

Let us bear in mind that in the 1960’s the KKE characterized the EU as “lions’ den”. In 1980 it said NO to the accession of Greece to the EEC and in 1991 it said NO to the Treaty of Maastricht that transformed the EEC into EU.

In contrast, all the other parties, including the parties from which SYRIZA emerged, supported these choices of the bourgeois class for the assimilation of Greece to the EEC and the EU.

Today SYRIZA is claiming that the EU is “violating its founding principles and goals”. The truth is that from 1957 until today, and for as long as the EU exists, whether it is split into a union of the south or of the north, whether it becomes a federation, or a confederation, it will be an imperialist union, aimed against the peoples and youth.

It is obvious that the EU does not change, either with the change of the president of the EU Commission, which is an apparatus for the elaboration and the implementation of the most severe anti-people measures, or with political reforms, because the exploitation of man by man, that is to say class exploitation, the main contradiction of capitalist society, is inherent in it.

The main question is what interests did the foundation of this inter-state union serve. It was founded in order to help the capitalists to more effectively exploit the working people in its member-states; in order to enable them to buttress their power supported by the bourgeois classes of the other countries of the union. It was created in order to assist the European monopolies in their fierce conflict with the monopolies of the other countries and regional unions.

The EU, with most of its member-states being members of NATO as well, is organizing the war with financial, political and military means. It conducted a war on European territory, it participates in the plans to intervene in Asia, Africa, today in the Central African Republic, it accompanies the USA in its anti-communism and in dealing with the movement using terror legislation.

SYRIZA, due to its position as the official opposition, bears a great share of responsibility for the conscious deception of the working people because it claims that the EU can allegedly be democratized and humanized.

Recently, in relation to the bloody events in Ukraine, SYRIZA once again discovered the “lack of an independent foreign policy” in the blatant intervention of the EU in the internal affairs of Ukraine, which was carried out together with the EU and in confrontation with Russia over the control of the markets, the raw materials and the country’s transport networks. SYRIZA argued that the EU could have a “stronger role” in favour of the people of Ukraine if it did not align itself with the USA. Then, according to this viewpoint, the EU would become a “force for stability and peace”. However, there is no greater illusion than for someone to claim that the imperialist EU can become a “factor for peace”, fostering illusions about a pro-peace imperialism! The imperialist “predators”, the EU amongst them, during the “dividing up of the loot” can come into conflict, but they always remain “predators” and hostile to the interests of the peoples.

The “front” and the “wind” of the South

SYRIZA is fishing in the “muddy waters” of the parties of the so-called “anti-memorandum arc”, of “anti-Merkelism”, of the“anti-neoliberal” and “anti-banking” version of the EU and Eurozone, of parties that condemn merely the troika and particularly Germany.

Nevertheless, it conceals the fact that the outbreak of the capitalist crisis preceded the memorandum. It overlooks the fact that the EU is a component of the Troika. The memorandum that the Greek government has signed with the troika of the lenders, is nothing other than the specialization of the general political line of the EU in the conditions of crisis in Greece. Consequently the opposition of SYRIZA to the memorandum is dust to the people’s eyes given that this party does not oppose the EU but supports it.

But why is SYRIZA only blaming the troika or Germany? Because, in this way it conceals its essential support for the EU of capital, of the monopolies. It is fostering illusions to the people that the EU can change through “a front of the countries of the South”. Nevertheless, the international allies and support that are invoked, such as the governments of the USA, France, Italy, the Mediterranean South, are enemies of the people, they steamroller the people’s rights in their countries, just as the German government does.

The EU is a hell for all its peoples. Τhe truth is that the anti-people measures concern the working class and popular strata of all the countries, regardless of memoranda and debts.

In other countries measures were taken in the 1990s and in the 2000s, in some all together as a “shock”, like Greece in the conditions of the crisis, in others gradually as in Germany. However there are differences from country to country in terms of workers’ gains, social needs, the rate of unemployment. The reason is that Greece had a weaker starting point in the Eurozone and it is not due to the bad political choices or the use of the “wrong medicine”.

For example, the Common Agricultural Policy (CAP) is a general policy which has as its aim the concentration of the agricultural production and land in fewer hands. However, it was more painful in countries which still had numerous small producers, like Greece.

The new wind of the South that will sweep the bad EU and bring a better on is a “fairy tale” that aims at deceiving the peoples. On 12th June 2012 the newspaper of SYRIZA wrote: “A new page opened for France yesterday. Victory of the left”. SYRIZA and its leadership fostered many illusions regarding the election of Hollande claiming that the EU is starting to change. Now we all know how that has developed…

Contrary to these illusions, the KKE and the other parties that participate in the European Communist Initiative assess that the EU cannot change, that it is a reactionary apparatus which has at its core the interests of the monopolies.

The odious and unsustainable debt

The KKE has demonstrated with evidence that the workers are not responsible for the public debt and must not pay for it. The propaganda of the capitalist power is trying to conceal the real reasons for the inflation of the public debt. In reality, the state borrowed in the previous years in order to serve the needs of the profitability of capital and now it is calling on the workers to pay. The debt also increased due to the enormous spending on arms programmes for the needs of NATO and the participation in imperialist missions, as well as due to the consequences of the assimilation of the Greek economy in the EU and EMU. The course of the shrinking of important branches of manufacturing, which were on the receiving end of strong pressure from competitors and shrank, is characteristic (e.g. textiles, clothing, metal, ship-building and ship-repair, production of transport means.) The expansion of the trade deficit and the rapid increase of imports from the EU had a similar impact on the inflation of the public debt.

SYRIZA, for a long time period, especially before the previous elections, argued that a “left government” of SYRIZA will separate the debt into a correct part (which must be paid) and an “odious”, “unjust” part that will not be paid. Indeed they let it be understood that possibly the largest part of the public debt is “odious” and sharply criticized the KKE for not adopting this “realistic” rationale. Nevertheless, the more the possibility of SYRIZA taking on the “reins” of bourgeois management increases, the more its position gradually alters. SYRIZA’s economist, G. Stathakis, stated in February 2014 that based on his calculations the “odious” debt is only 5%. Consequently, he recognized that the people should pay the remaining 95% of the debt. The head of SYRIZA claimed in the very same month during a visit to Italy that the crisis in Greece is the result of “a mistaken development model of over-consumption with loans”! I.e he is regurgitating the basic bourgeois ideological constructs inside and outside of Greece regarding the cause of the debt and is calling on the people to pay for the debt, as longs as it can become “sustainable”. He is calling for another “haircut” to take place, in opposition to the government of ND-PASOK, which is demanding an extension of the payment period. And these two management solutions are not merely not “radical” and “people-friendly”, but provide for new anti-people measures against the workers.

The only people-friendly solution is the one promoted by the KKE: unilateral cancellation of the debt for which the people are not responsible. Socialization of the means of production, disengagement from the EU, working class-people’s power.

“Radicalism” inside the “walls” of the system

SYRIZA is an opportunist party which very rapidly is developing into a modern social-democratic party and is fostering illusions amongst the people that there can be a better form of management for the people, despite the dominance of the monopolies. It plays with the pain of the people, with the pressure for immediate solutions without radical changes.

The speech of A. Tsipras at an event in honour of the Austrian social-democrat Bruno Kreisky is revealing. A. Tsipras clarified that the “A left government in Greece will extend a hand to Europe’s social democrats, to Europe’s free thinking liberals”, with as its plan “the project of stabilising the Eurozone – a first step towards an open, democratic and cohesive Europe.” Such a government will seek a “European Marshall Plan”, which will include: “proper banking union, a public debt centrally managed by the ECB and a massive programme of public investment.” These goals, as A. Tsipras categorically assured the audience, can be satisfied without “without any treaty changes” in the EU.

But the assurances of SYRIZA that the “state has continuity”, clearly stating that it will continue the work of the previous governments on the terrain of the anti-worker political line, of the ruins of the working class people’s rights, also highlight how it understands the so-called “governmental left”. The candidacy of Tsipras for President of the Commission reveals SYRIZA’s devotion to the EU, this union of the monopolies. The promotion of the Obama government by SYRIZA as a model is a confirmation that its governance will manage capitalism. These are assurances that the Hellenic Federation of Enterprises has assessed very specifically, praising the “useful radicalism of SYRIZA”.

About “Democracy” and “National Sovereignty”

SYRIZA is trying with its propaganda to conceal the fact that the participation of a capitalist state in an inter-state capitalist union, such as the EU, objectively means the cessation of sovereign rights. Of course, this is not due to the “German occupation”, as various nationalist groups of the bourgeois “anti-memorandum current” misleadingly claim, a sloganeering that the forces of SYRIZA have from time to time adopted. But it is a conscious strategic choice of capital in every state, and in Greece as well, with the aim of strengthening its economic and political position. Inter-state unions which are formed in the framework of an increasingly intensified capitalist internationalization, which means the increasingly more extensive interconnection of sections of capital of different states, the development of relations between them, the inter-dependence of the capitalist economies, and as a consequence the capitalist states. These are relations of unequal interdependence that of course are unequal because they are formed on the terrain of uneven development, relations that are formed with the economic and political strength as the criteria. This is the characteristic feature both of inter-state capitalist unions, as well as of the nexus of inter-state relations which are formed in the framework of the global imperialist system. The KKE argues that these relations can break, can be overturned only through the disengagement of the country from the capitalist inter-state unions and from the capitalist development path, and not by patching them up, as SYRIZA aims to do.

It is apparent from the positions of SYRIZA that this party only disagrees with the “German leadership of the EU and Eurozone”, and not with the controls on the budgets, as long as they are carried out by “legitimate bodies”. If, for example, they are carried out by the EU Parliament, there is no problem, because it says that this is the only democratically elected body of the EU.

Nevertheless, the terms “democracy” and “sovereignty” have a specific social “identity”, according to which class is in power. Bourgeois democracy is nothing other than the class dominance, dictatorship of the bourgeoisie with a parliamentary mantle and the justice that accompanies it is the justice of the bourgeoisie. SYRIZA is the vehicle of a petty bourgeois, non-class view about freedom and democracy. It makes criticisms regarding these issues from the standpoint of petty bourgeois “pluralism”. It ignores and conceals the class- and in reality restricted- character of democratic gains under capitalism. It conceals the fact that the source of authoritarianism is the political line that serves capital, which at the same time is closely connected to the implementation of the EU’s decisions. With its more general position about the EU and the Common Policies, it takes a position in favour of the creation of inter-state mechanisms of repression of the EU, which are objectively aimed at confronting the anti-imperialist movements. In its criticism it conceals the role of these mechanisms so that the EU is not incriminated (Europol, Eurostat, Frontex, Schengen etc.)

Character of the “referendum”. For what reason and in whose interests?

SYRIZA, because it sees that the EU itself has lost ground, has created revulsion and discontent in wider sections of the workers, is seeking to pose other false dilemmas in light of the EU Parliamentary elections and the local elections, it is trying to provide them with the character of a “referendum on the policies and parties that led the country to its current position”, “legitimization or not of the political line that the government is implementing.”

SYRIZA says that it will support the “healthy” sections of capital, and thus the referendum which it demands is about what sections of capital will be reinforced in the recovery phase. About which sectors will receive financial backing. Really, from whom will they receive this money?

It is demanding a “referendum” about how the workers, popular families will be even further squeezed: Through an extension of the payment period (which the government is asking of the foreign creditors) or as SYRIZA asks through a new haircut of the debt.

SYRIZA is declaring its devotion to the EU, which with its “economic governance” established the “permanent memorandum” for the peoples. So the referendum that it asks for is aimed at winning the people’s support so that it can guarantee the EU one-way street and the implementation of the EU’s permanent memorandum. So that it can better manage the poverty and destitution. It is trying to trick the workers that its proposal will bring prosperity to the people.

SYRIZA is demanding a referendum in favour of a “left government”. However the developments in France, Italy, Cyprus and elsewhere demonstrate that “left” and “centre-left” governments constitute the left “reserve force” of the capitalist development path.

The KKE notes that the workers must go to the ballot box in May with other criteria.

They must go with the criteria of punishing all those who with lies, intimidation and illusions over the previous years, and even now, try to persuade them that there can be a pro-people development for the Greek and other peoples of Europe inside the capitalist development path and the EU.

They must have as their criterion the formationof a strong working class-people’s opposition, the need to regroup the labour-people’s movement, the People’s Alliance for the struggle against the anti-people political line, the EU and the parties of the EU one-way street.

With the criterion of strengthening the struggle for a Greece with people’s prosperity, with the utilization of all the country’s productive potential, with solidarity and cooperation with all the peoples, in opposition to the chains of the European Union, capitalist exploitation and injustice.

With the criterion of paving the way for the socialization of the monopolies, the unilateral cancellation of the debt, the disengagement from the EU. So that the people can acquire their own power and become protagonists in the developments, so that they can influence them in a direction favourable to them.

The workers must utilize the May elections with these criteria, rejecting false dilemmas and false referenda, contributing to a change in the correlation of forces in favour of the people, through the strengthening of the KKE.

СИРИЗА - "левое резервное колесо" капитализма

Элисеос Вагенас – член ЦК и

Заведующий международным отделом ЦК КПГ

Капиталистический кризис в Греции сопровождается неимоверными усилиями буржуазии идейно «разоружить» трудящихся, «размыть» причины кризиса и проблем, с которыми они сталкиваются. Это делается для того, чтобы трудящиеся поддержали такие политические варианты, которые не ставят под сомнение эксплуататорский строй. Таким образом, буржуазные политические партии как «старые», так и «новые» стали акцентировать свое внимание на второстепенных явлениях, например, на финансовых скандалах, представляя их как причину кризиса. «Деньги были. Некоторые (политики) их растратили, и теперь за это расплачивается народ», - это одно из распространенных суждений. В этой кампании было задействовано и так называемое «движение возмущенных», которое насаждало неприязненное отношение к организованному классовому рабочему движению и его целям, сосредоточив внимание на лозунгах: «Воры! Воры!» и «Предатели!», адресованных всем политикам, и «подготавливая идеологическую почву» для последующего распространения расистских и преступных представлений фашистской организации "Золотая Заря".

В этих условиях Коммунистическая партия Греции (КПГ) убедительно доказала, что мы имеем дело с кризисом самой системы, и поэтому требуется разрыв, освобождение от оков империалистических союзов ЕС и НАТО, обобществление средств производства и построение другой экономики и общества, критерием которых будет удовлетворение народных потребностей, а не извлечение прибыли. В противовес этому «Коалиция радикальных левых» (СИРИЗА) заигрывала с разными идейно-политическими взглядами, чтобы стать крупной оппозиционной силой. Стоит упомянуть несколько деталей о позиции этой партии, особенно на данном этапе, когда она рекламируется т.н. «Партией европейских левых» (ПЕЛ), как «сила свержения», а ее председатель - Алексис Ципрас, возглавляет партийный список ПЕЛ как кандидат на пост Председателя Европейской комиссии ЕС.

Когда "левые радикалы" сходятся с ультраправыми

7го февраля 2014 Политический секретариат СИРИЗА принял решение снять кандидатуру журналиста Т. Карипидиса на пост префекта Западной Македонии с предстоящих местных выборов, которые состоятся совместно с выборами в Европарламент (в мае 2014 г.). Греция разделена на 13 округов. Из такого большого административного округа как Западная Македония СИРИЗА вынуждена была (не сразу, а после 5дневного внутрипартийного разбирательства) отозвать лидера своего избирательного списка. Почему? В печати появились высказывания этого журналиста, сторонника заговорщической теории о страданиях греческих трудящихся. По его оценке, премьер-министр страны А. Самарас разрушает Грецию, реализуя план евреев!

Эта одиозная заговорщическая теория, которая как две капли воды напоминает подобные представления фашистских кругов, нашло свое «место» среди…«радикальных левых» СИРИЗА. Такой вот ... «радикализм»! Неопровержимая истина в том, что это лишь "верхушка айсберга", поскольку за последние три года СИРИЗА поглотила целые части социал-демократической партии ПАСОК, которая теперь находится в фазе разложения.

Если мы отвлечемся от этого факта, то увидим, что все эти последние годы СИРИЗА прикладывает систематические усилия по спасению капитализма на глазах трудящихся. Как она это делает? Давайте кратко рассмотрим этот вопрос.

Преклонение перед «здоровым» капитализмом обамовского типа

СИРИЗА утверждает, что виновником кризиса и проблем трудящихся является неолиберализм, «неолиберальный капитализм». Она восхваляет политику Барака Обамы как "неокейнсианскую", называя ее «прогрессивной»! В конце прошлого года, выступая в Техасе США, председатель СИРИЗА, А. Ципрас, воздал хвалу президенту США, заявляя: «Я чувствую, что мы можем наладить конструктивный диалог с Вашингтоном по выходу из кризиса в еврозоне. И это одна из причин, почему я нахожусь сегодня здесь и рад этому».

Таким образом, руководство СИРИЗА и ПЕЛ ввязывается в жесткое противостояние между империалистическими державами. Известно, что правительства США, Франции, Италии оказывают давление на Германию, чтобы она взяла на себя большую часть долга обанкротившихся государств еврозоны и снизила свой ​​торговый профицит. Силы ПЕЛ на стороне США. Однако эта борьба ни в коем случае не ведется в интересах народных масс, не касается народов либо сильнейших, либо более слабых капиталистических экономик. Какая бы «смесь» антикризисного управления не была осуществлена, трудящиеся не освободятся от оков капиталистической эксплуатации, будут сталкиваться с бедностью и нищетой, с новыми антинародными мерами. Об этом свидетельствуют огромные социальные и экономические проблемы, с которыми сталкиваются десятки миллионов американских трудящихся. Если даже на руинах социальных завоеваний появятся некоторые статистические позитивные показатели капиталистического развития, оно будет антинародным, и трудящиеся окажутся один на один с последствиями следующего еще более глубокого кризиса перенакопления капитала.

СИРИЗА, ограничиваясь критикой так называемого «неолиберального капитализма», сеет иллюзии среди трудящихся о том, что возможен еще и "хороший" капитализм.

В ожидании трансформации волчьего союза

Напомним, что КПГ еще в 60-х годах охарактеризовала Европейский экономический союз (ЕЭС) «рвом со львами». В 1980 году КПГ сказала НЕТ присоединению Греции к ЕЭС, а в 1991 году - НЕТ Маастрихтскому договору, на основе которого ЕЭС стало называться ЕС.

В противовес этому все другие партии, в том числе и те партии, из которых появилась нынешняя партия СИРИЗА, поддержали этот выбор буржуазии в сторону интеграции страны в ЕЭС и ЕС.

Сегодня СИРИЗА утверждает, что ЕС "нарушает принципы и цели, для которых он был создан". Реальность такова, что с 1957года и по сей день, и пока существует ЕС, будь он расколот на союз севера и юга или преобразован в федерацию или конфедерацию, он будет союзом империалистическим, направленным против народов и молодежи.

Очевидно, что ЕС не трансформируется ни путем изменения главы Еврокомиссии, которая является механизмом разработки и реализации самых жестких антинародных мер, ни путем политических реформ, потому что в его генах скрывается эксплуатация человека человеком, классовая эксплуатация, основное противоречие капиталистического общества.

Поэтому ключевым является вопрос о том, в чьих интересах был создан этот межгосударственный союз? Он был создан для того, чтобы служить капиталистам, чтобы те более эффективно эксплуатировали трудящихся в странах-членах ЕС. Он был построен для того, чтобы дать им возможность укрепить свою власть, имея поддержку буржуазии других стран этого союза. Он был построен для того, чтобы помочь европейским монополиям, ведущим ожесточенную борьбу с монополиями других стран и региональных союзов.

ЕС (большинство его государств-членов, которые одновременно являются членами НАТО) развязывает войну экономическими, политическими и военными средствами. Он уже вел войну на территории Европы, а теперь принимает участие в планах военного вмешательства в Азии, в Африке, (сегодня в Центральноафриканской Республике), идет рука об руку с США, организуя антикоммунистическую кампанию и используя антитеррористическое законодательство против народного движения.

СИРИЗА, являясь сегодня главной оппозиционной партией, несет большую ответственность за сознательное введение в заблуждение трудящихся относительно того, что якобы ЕС можно "демократизировать" и "очеловечить".

Недавно, в связи с кровавыми событиями на Украине, СИРИЗА еще раз обнаружила «отсутствие независимой внешней политики» у ЕС из-за его грубого вмешательства во внутренние дела Украины, которое осуществляется вместе с США, наперекор России, в борьбе за рынки, источники сырья и транспортные пути этой страны. СИРИЗА утверждает, что ЕС мог бы играть "активную роль" в интересах украинского народа, если бы не равнялся на США. Тогда, согласно этой точке зрения, ЕС стал бы «фактором стабильности и мира». Ничем иным, как обманом, не назовешь утверждение о том, что империалистический ЕС может стать «фактором мира», распространяющее иллюзии о якобы миролюбивом империализме! Империалистические "хищники", среди них и ЕС, во время «дележа добычи» могут вступать в конфликт между собой, но они всегда будут оставаться "хищниками", враждебно относящимися к народам!

"Фронт" и "ветер" Юга

СИРИЗА плавает в "мутной воде" партий, выступающих против меморандума «меркелизма», «банковской» версии ЕС и еврозоны. Эти партии критикуют тройку кредиторов и только Германию.

При этом она замалчивает тот факт, что сначала в Греции разразился капиталистический кризис, а затем был подписан меморандум с тройкой кредиторов. Обходит молчанием тот факт, что составной частью тройки является ЕС и что меморандум, подписанный правительством Греции с тройкой кредиторов, является ничем иным, как конкретизацией общей политики ЕС в условиях кризиса в Греции. Следовательно, протестуя против меморандума, СИРИЗА пускает пыль в глаза, т.к. одновременно эта партия не только не выступает против ЕС, но и поддерживает его.

Но почему СИРИЗА выступает против тройки или только против Германии? Да потому что таким образом она скрывает свою существенную поддержку ЕС капитала и монополий. Таким образом, она сеет иллюзии среди трудящихся о том, что ЕС может быть трансформирован с помощью «фронта стран Юга». При этом международные союзники и опора, на которую она полагается, т.е. правительства США, Франции, Италии, Средиземноморского юга, также являются врагами народа, попирают народные права в своих странах, как это делает и правительство Германии.

ЕС является адом для всех народов! Правда состоит в том, что антинародные меры направлены против рабочего класса и народных слоев всех стран, независимо от меморандумов и долгов.

В одних странах эти меры были приняты в 90-х годах, а в других - после в 2000 года. В некоторых странах была использована шоковая терапия, как, например, в Греции в условиях кризиса, а в других постепенно, как в самой Германии.

Конечно, имеются различия между странами, так как существуют различия в завоеваниях рабочего класса, в социальных потребностях, в уровнях безработицы. И это не потому, что в Греции внедрялась плохо продуманная политика, не потому, что было назначено «неверное лекарство», а потому, что страна находилась в худшем положении в рамках Еврозоны.

Например, Общая сельскохозяйственная политика (ОСП) является общей политикой ЕС, направленной ​​на концентрацию сельскохозяйственного производства и земли в руках немногих. Но такая политика реализуется более болезненно в странах, где еще имеется значительная ​​часть мелких производителей, как, например, в Греции.

Эта «сказка», которую рассказывают с целью усыпить народы, когда говорят, что вот - вот подует «новый ветер с юга», который сметет все «плохое», что было в ЕС, и оставит на его месте все «лучшее». Напомним, что 06/12/12 газета СИРИЗА писала: «Новая страница открылась вчера во Франции. Победа левых сил». СИРИЗА и ее руководство сеяли тогда множества иллюзий о том, что с победой Олланда на выборах начнется процесс изменения во всем ЕС. Сегодня все мы знаем исход событий...

В отличие от этих иллюзий, КПГ, как и другие партии, участвующие в Европейской коммунистической «Инициативе», отмечают, что ЕС не меняется, он является реакционной организацией, в сердце которой лежат интересы монополий.

Нелегитимный и обременительный долг

КПГ аргументировано доказала, что трудящиеся не несут ответственности и не должны расплачиваться за государственный долг. Пропаганда капиталистической власти пытается скрыть истинные причины накопления государственного долга. Фактически, в предыдущие годы государство брало займы для того, чтобы способствовать прибыльности капитала, а сейчас призывает трудящихся расплачиваться за это. Долг увеличился также в связи с огромными расходами на программы вооружений для нужд НАТО, а также для участия в империалистических миссиях. На увеличение долга повлияли последствия интеграции греческой экономики в ЕС и ЕЭС. Характерным признаком является сокращение важнейших отраслей обрабатывающей промышленности, на которые было оказано сильное конкурентное давление (например, текстильной, швейной, металлообрабатывающей, судостроительной / транспортной). Расширение торгового дефицита и быстрый рост импорта из ЕС оказали подобный эффект на раздутие государственного долга.

СИРИЗА в течение длительного времени, в частности до предыдущих выборов, утверждала, что «левое правительство» СИРИЗА разделит долг на правильный, подлежащий выплате, и «нелегитимный», «несправедливый», который не будет выплачен. Причем косвенно давала понять, что, возможно, большая часть долга является «нелегитимной», и критиковала КПГ за то, что она отказывалась принять эту «реалистическую» логику. Однако, чем ближе приближается вероятность того, что СИРИЗА встанет у руля буржуазного управления, ее позиция постепенно меняется. Экономист от СИРИЗА - Г. Стафакис, заявил в феврале 2014, что на основе его подсчетов «нелегитимный» долг находится всего-навсего на уровне 5% от общего госдолга. То есть он признал, что народ должен заплатить 95% от оставшегося долга. Глава СИРИЗА из Италии в том же месяце заявил, что кризис в Греции является результатом «ошибочной модели чрезмерного потребления за счет кредитов»! То есть он воспроизвел основные буржуазные аргументы, распространенные как внутри Греции, так и за рубежом, относительно причин долга, и призвал народ погасить долг, достаточно лишь чтобы он стал «обслуживаемым», чтобы была проведена еще одна "стрижка" (списание части) долга. В то время как правительство НД-ПАСОК требует продлить рассрочку по долгу. Эти оба решения находятся в рамках буржуазного управления и не являются ни «радикальными», ни «пронародными», т.к. будут сочетаться с принятием новых антинародных мер для трудящихся.

Единственный выход в пользу народа – это предложение КПГ, которое предусматривает: одностороннее списание долга, за который народ не несет ответственности, обобществление средств производства, размежевание с ЕС, рабочую – народную власть.

"Радикализм" внутри «стен» системы

СИРИЗА - оппортунистическая партия, которая быстрыми темпами превращается в современную социал-демократию, распространяя иллюзии среди народа о том, что, несмотря на господство монополий, возможен лучший способ управления системой. Она заигрывает с недовольным народом, который требует незамедлительных мер, но без проведения радикальных изменений.

Выступление Ал. Ципраса на мероприятии в честь австрийского социал-демократа Бруно Краицкого является показательным. Ал. Ципрас заявил, что «левое правительство протянет руку социал-демократам Европы, а также свободомыслящим либералам», с целью «стабилизации еврозоны в качестве первого шага к открытой, демократической и солидарной Европе». Такое правительство будет добиваться принятия «Европейского плана Маршалла», который будет включать в себя «правильный банковский союз, госдолг управляемый централизованно ЕЦБ и масштабную программу государственных инвестиций». Эти цели, категорически утверждает Ал. Ципрас, могут быть осуществлены без «изменения условий» ЕС.

Одновременно заверения СИРИЗА о том, что «государство имеет продолжение», являются четким подтверждением того, что она будет продолжать работу предыдущих правительств на почве анти-рабочей политики, на обломках рабочих народных прав. Такие заверения полностью раскрывают сущность так называемых «правящих левых». Кандидатура Ципраса на пост председателя Европейской комиссии свидетельствует о приверженности СИРИЗА к ЕС, к этому союзу монополий. Предложение СИРИЗА принять обамовскую модель управления является доказательством того, что ее правительство намеревается управлять капитализмом. Такие гарантии были по достоинству оценены «Греческой ассоциацией промышленников», которая воспела «полезный радикализм СИРИЗА».

Относительно "демократии" и "национального суверенитета"

СИРИЗА в своей пропаганде пытается скрыть тот факт, что участие капиталистического государства в межгосударственном капиталистическом союзе, как ЕС, объективно означает передачу суверенных прав. Конечно, не за счет "немецкой оккупации", как дезориентировано утверждают различные националистические силы буржуазного течения, выступающие против меморандума, лозунгами которых время от времени пользуются и силы СИРИЗА. Это происходит в результате сознательного выбора, стратегического выбора капитала каждого государства, в том числе и Греции, с целью укрепления ее экономических и политических позиций. Межгосударственные союзы формируются в условиях постоянно растущей капиталистической интернационализации. И это означает, что все более тесным становится переплетение частей капитала различных государств, развитие отношений между ними, отношений взаимозависимости капиталистических экономик и, как следствие, капиталистических государств. Это отношения неравной взаимозависимости, которые, конечно, являются неравными, потому что они формируются на основе неравномерного развития, на основе экономической и политической мощи каждой стороны. Это является характерным признаком как межгосударственных капиталистических объединений, так и сети межгосударственных капиталистических отношений в целом, формирующихся в мировой империалистической системе. КПГ утверждает, что эти отношения могут быть сломаны и разрушены только после размежевания страны с капиталистическими межгосударственными объединениями и после отказа от капиталистического пути развития, а не путем приукрашивания их, как это стремится сделать СИРИЗА.

Согласно позиции СИРИЗА, эта партия выражает свое несогласие только с «немецким руководством ЕС и Еврозоны», но она не против контроля над госбюджетом, если он будет проводиться «законными органами». Если бы, например, он проводился Европарламентом, тогда не было бы никаких проблем, т.к. по ее словам, Европарламент является единственным демократически избранным органом ЕС.

Однако такие понятия, как «демократия» и «суверенитет», имеют конкретный социальный "знак", в зависимости от того, какой класс находится у власти. Буржуазная демократия - это не что иное, как классовое господство, диктатура буржуазного класса, наделенного парламентской мантией и правом, которое его защищает, - это буржуазное право. СИРИЗА является носителем мелкобуржуазного, бесклассового представления о свободе и демократии. Она оценивает вопросы с точки зрения "мелкобуржуазного плюрализма". Игнорирует и скрывает классовый, а, следовательно, ограниченный характер демократических завоеваний в условиях капитализма. Она скрывает тот факт, что источником авторитаризма является политика, служащая капиталу, которая одновременно тесно связана с реализацией решений ЕС. СИРИЗА, исходя из ее общей положительной позиции к ЕС, выступает за создание межгосударственных репрессивных механизмов ЕС, которые объективно направлены на борьбу с антиимпериалистическими движениями. Подвергая критике отдельные стороны ЕС, она скрывает роль этих механизмов (Европол, Еврождаст, Фронтекс, Шенген т.д.). во избежание столкновения с ЕС.

Характер "референдума", однако, для чего и для кого?

СИРИЗА, видя, что Евросоюз утратил свои позиции и вызывает отвращение и недовольство широких слоев трудящихся, стремится выдвинуть другие ложные дилеммы перед европарламентскими и местными выборами. Стремится придать этим выборам характер, как она говорит, «референдума о политике и партиях, приведших страну к сегодняшней ситуации» и «законности или незаконности политики правительства».

СИРИЗА заявляет, что будет поддерживать «здоровые» части капитала, и поэтому референдум, который она требует провести, будет касаться того, какие части капитала будут укрепляться в фазе подъема капиталистической экономики. Какие отрасли экономики будут финансироваться. Интересно, за счет кого?

Она требует «референдума» о том, каким образом трудящиеся, народные семьи, будут затягивать пояса: с помощью рассрочки платежа (о которой правительство просит иностранных кредиторов) или с помощью новой «стрижки» долга, которую предлагает СИРИЗА.

СИРИЗА провозглашает свою приверженность ЕС, который с помощью «экономического управления» устанавливает «бессрочные меморандумы» для народов. Таким образом, «референдум», о котором говорит СИРИЗА, нужен ей для того, чтобы получить одобрение народа, что она может гарантировать ориентацию на ЕС и реализацию бессрочных меморандумов ЕС. Что она может лучше справиться с нищетой и бедностью. Что она может обвести вокруг пальца трудящихся, гарантируя, что ее предложение принесет благосостояние народа.

Референдум, проведение которого требует СИРИЗА, будет в пользу «левого правительства». Однако события во Франции, Италии, на Кипре и других странах показывают, что "левые" и "левоцентристские" правительства являются ничем иным, как "левыми резервными колесами" капиталистического пути развития.

КПГ отмечает, что трудящиеся должны идти на майские выборы, вооружившись другими критериями.

Они должны идти на выборы, чтобы наказать всех тех, кто лгал, кто терроризировал и сеял иллюзии все эти предыдущие годы, а сейчас, пытается убедить нас, что возможно иное развитие в пользу греческого народа и других народов Европы, в рамках капиталистического пути развития и ЕС.

Они должны идти на выборы, чтобы отдать свой голос за формирование мощной рабочей - народной оппозиции, необходимое сплочение рабочего - народного движения, Народный союз для борьбы против антинародной политики, против ЕС и партий, ориентированных на ЕС.

Они должны идти на выборы, чтобы усилить борьбу за Грецию народного благосостояния, использования всего производительного потенциала страны, солидарности и сотрудничества со всеми народами, в противовес оковам Европейского союза, капиталистической эксплуатации и несправедливости.

Они должны идти на выборы, способствуя пониманию необходимости открытия пути для обобществления средств производства монополий, одностороннего списания долга, выхода из ЕС, и завоевания народом своей власти, чтобы народ стал творцом истории, выразителем своих интересов.

Вооружившись такими критериями, трудящиеся должны использовать выборы в мае, для того чтобы отказаться от ложных дилемм, ложных «референдумов», способствовать сдвигу в соотношении сил в пользу народа, укрепляя КПГ. _

SYRIZA: „Die linke Reserve“ des Kapitalismus

Beitrag von Elisseos Vagenas

Mitglied des ZK der KKE

Verantwortlich für die Internationale Abteilung des ZK der KKE

Der Ausbruch der kapitalistischen Krise in Griechenland wurde vom Bestreben der Bourgeoisie begleitet, die arbeitenden Menschen ideologisch zu „entwaffnen“, in dem sie die Ursachen der Krise und die erlebten Probleme mit dem Ziel verschleierte, sie zu politischen Entscheidungen zu führen, die das ausbeuterische System nicht in Frage stellen. So fokussieren alte und neue bürgerliche Parteien das öffentliche Interesse auf vereinzelte Phänomene, z.B. auf ökonomische Skandale als Ursache der Krise. „Geld war da, einige (Politiker) haben es unter die Nagel gerissen, und jetzt muss das Volk dafür zahlen“, das ist eine der verbreiteten Ansichten. Bei diesem Kalkül wurde auch die sogenannte „Bewegung der Empörten“ benutzt, die eine Abneigung gegenüber der organisierten klassenorientierten Arbeiterbewegung und ihren Zielen verbreitete. Sie fokussierte auf Parolen wie: „Alle sind Diebe und Verräter!“, bezogen auf Politiker allgemein, und bereitete das ideologische Feld für die darauffolgende Saat des rassistischen und mörderischen Gedankenguts der faschistischen „Chrysi Avgi“.

Unter diesen Bedingungen zeigte die KKE auf, dass es sich um eine Krise des Systems schlechthin handelt, und dass der Bruch mit und der Austritt aus den imperialistischen Vereinigungen der EU und der NATO erforderlich sind, genauso wie die Vergesellschaftung der Produktionsmittel und der Aufbau einer anderen Wirtschaft und Gesellschaft. Im Gegensatz dazu hat die „Koalition der Radikalen Linke“ (SYRIZA) in allen ideologisch-politischen Wassern gefischt, um es zu schaffen zur stärksten Oppositionspartei zu werden. Es ist sinnvoll, einige charakteristische Elemente aus der Haltung dieser Partei herauszugreifen und aufzuzeigen, besonders in der heutigen Phase, wo die sogenannte „Europäische Linksparte“ als eine „Kraft des Umsturzes“ propagiert wird und der SYRIZA-Vorsitzender Alexis Tsipras Kandidat der Kräfte der ELP für den Posten des Präsidenten der EU-Kommission ist.

Wenn die „radikale Linke“ die extreme Rechte trifft

Am 7. Februar 2014 beschloss das Politische Sekretariat von SYRIZA, die Unterstützung der Kandidatur des Journalisten Th. Karypidis als Gouverneur der Region Westliches Mazedonien bei den anstehenden Wahlen vom Mai 2014 zurückzuziehen. Griechenland ist in 13 Regionen unterteilt. Sogar in einer großen davon, im Westlichen Mazedonien, entschied sich SYRIZA nach fünftägigen innerparteilichen Beratungen, seinen Kandidaten zurückzuziehen. Weshalb? In der Öffentlichkeit sind Ansichten des genannten Journalisten aufgetaucht, die ihn als Anhänger einer Theorie über die Ursachen der Krise darstellen, nach der Ministerpräsident Samaras Griechenland nach einem Plan der Juden zerstört.

Diese extreme Verschwörungsthese passt zu ähnlichen Ansichten faschistischer Kreise und fand Einzug unter der „radikalen Linken“ von SYRIZA. Soviel zur „Radikalität“.

Auch wenn wir diese Tatsache überspringen, werden wir sehen, dass SYRIZA in den letzten Jahren bemüht ist, das wahre Gesicht des Kapitalismus vor den Augen der arbeitenden Menschen systematisch zu verbergen. Wie geht sie vor? Schauen wir uns das in Kürze an.

Lobpreisung des „gesunden“ Kapitalismus nach Obama-Art

SYRIZA behauptet, dass für die Krise und die Probleme der Beschäftigten der Neoliberalismus, der „neoliberale Kapitalismus“, verantwortlich ist. Sie verherrlicht die Politik Obamas, die sie “neokeynsianistisch“ bezeichnet. Ende letzten Jahres gratulierte der Vorsitzende von SYRIZA, A. Tsipras, bei einer Rede in Texas dem US-Präsidenten, indem er sagte „ich habe das Gefühl, dass wir einen fruchtbaren Dialog mit Washington über die Krise in der Eurozone führen können. Das ist ein Grund, warum ich mich freue, heute hier zu sein“.

Auf diese Weise mischt sich die Führung von SYRIZA und der ELP bei den harten Konkurrenzkämpfen zwischen den imperialistischen Mächten ein. Es ist bekannt, dass die Regierungen der USA, Frankreichs und Italiens Druck auf Deutschland ausüben, damit es größere Lasten bei der Schuldenverwaltung der überschuldeten Länder der Eurozone übernimmt und seinen Handelsüberschuss einschränkt. Die Kräfte der ELP stellen sich auf die Seite der USA. Auf jeden Fall findet dieser Kampf nicht für die Interessen der Volkskräfte statt, er betrifft weder die Völker der wirtschaftsstärkeren noch die der -schwächeren kapitalistischen Länder.

Ganz gleich welche „Mischung“ der Krisenverwaltung bevorzugt wird, die arbeitenden Menschen werden den Fängen der kapitalistischen Ausbeutung, der Armut, der Verelendung und der neuen volksfeindlichen Maßnahmen nicht entkommen. Das sieht man auch an den großen sozialen und wirtschaftlichen Problemen, die Millionen arbeitende Menschen in den USA erleben. Auch wenn aus den Ruinen der sozialen Errungenschaften irgendwelche statistische Indikatoren auftauchen werden, die einen kapitalistischen Entwicklungsaufschwung belegen, werden die arbeitenden Menschen den Folgen der nächsten und tieferen Überakkumulationskrise des Kapitals nicht entkommen.

Indem sich SYRIZA den so genannten „neoliberalen Kapitalismus“ ins Visier nimmt, entwickelt sie bei den arbeitenden Menschen die Illusion, es könne einen anderen, einen „guten“ Kapitalismus geben.

Erwartungen an Änderungen des Wolfsbündnisses

Wir sollten uns daran erinnern, dass die KKE die EWG schon in den 60er Jahren als eine „Löwengrube“ bezeichnet hat. 1980 hat sie „NEIN“ zum Beitritt Griechenlands zur EWG und 1991 „NEIN“ zum Maastrichter Vertrag gesagt, der die EWG zur EU umgestaltet hat.

Im Gegensatz dazu haben alle anderen Parteien, auch die Parteien aus denen SYRIZA entstanden ist, diese Wahl der Bourgeoisie für die Integration Griechenlands in die EWG und die EU unterstützt.

Heute behauptet SYRIZA, dass die EU „die Grundsätze und die Pläne, die bei ihrer Gründung galten, verletzt“. Die Realität aber ist, dass die EU seit 1957 eine imperialistische Vereinigung war und bis heute geblieben ist, und daher gegen die Völker und die Jugend agiert, und dabei spielt es keine Rolle, ob sie sich in eine Union des Nordens oder eine des Südens spaltet, ob sie als Bundesstaat oder als Konföderation wirkt.

Die EU kann sich nicht ändern, weder mit einem Wechsel der Person des Präsidenten der Kommission ist, noch mit politischen Reformen, weil die Ausbeutung des Menschen durch den Menschen, die Klassenausbeutung, der Hauptwiderspruch der kapitalistischen Gesellschaft, ihr DNA ausmachen.

Das Wesentliche ist, für wessen Interessen diese zwischenstaatliche Vereinigung entstanden ist. Sie ist entstanden, um den Kapitalisten zu helfen, die arbeitenden Menschen in ihren Mitgliedsländern effektiver auszubeuten. Sie ist entstanden, um ihnen die Möglichkeit zu geben, ihre Macht auch mit Hilfe der Bourgeoisien der jeweils anderen Mitgliedsländer zu verfestigen. Sie ist entstanden, um den europäischen Monopolen beim Kampf mit den Monopolen anderer Länder und regionaler Vereinigungen zu dienen.

In dem die meisten ihrer Mitgliedsländer gleichzeitig auch NATO-Mitglieder sind, organisiert die EU den Krieg mit finanziellen, politischen und militärischen Mitteln. Sie hat einen Krieg auf europäischem Boden durchgeführt, beteiligt sich bei Interventionen in Asien, Afrika und aktuell in der Zentralafrikanischen Republik, sie agiert gemeinsam mit den USA beim Antikommunismus und bei der Bekämpfung der Arbeiterbewegung durch die Terror-Gesetzgebung.

SYRIZA hat angesichts ihrer Stellung als stärkste Oppositionskraft einen wichtigen Anteil bei dem bewussten Betrug, dass die EU angeblich „demokratisiert“ und „humanisiert“ werden kann.

Die „Front“ und der „Wind“ des Südens

SYRIZA fischt im trüben Wasser der Parteien des so genannten „Antimemorandum-Bogens“, des „Anti-Merkelismus“, der Antibanken-Version der EU und der Eurozone, der Parteien, die nur die Troika und Deutschland verurteilen.

Trotzdem verschweigt SYRIZA, dass zuerst die Krise in Griechenland ausgebrochen ist, und dann das Memorandum gekommen ist. SYRIZA umkurvt die Tatsache, dass die Troika die EU als eins ihrer Bestandteile beinhaltet. Das Memorandum, das die griechische Regierung mit der Troika der Kreditgeber unterschrieben hat, ist nichts anderes als die Spezifizierung der allgemeinen Politik der EU unter Krisenbedingungen in Griechenland. Die Gegnerschaft der SYRIZA zum Memorandum ist also nichts anderes als „Sand in die Augen gestreut“, weil sie gleichzeitig nicht gegen die EU ist, sondern sie unterstützt.

Aber warum beschuldigt SYRIZA die Troika oder nur Deutschland? Weil sie so ihre Unterstützung für die EU des Kapitals und der Monopole verdeckt. So weckt SYRIZA Illusionen bei den arbeitenden Menschen, dass sich die EU durch eine „Front der Länder des Südens“ ändern könne. Aber die internationalen Bündnispartner und Stützen, auf welche sich SYRIZA beruft, die Regierungen der USA, Frankreichs, Italiens und des mediterranen Südens, sind Feinde der Völker, sie ebnen Errungenschaften des Volkes genauso ein, wie die deutsche Regierung.

Die EU ist eine Hölle für alle ihre Völker! Die Wahrheit ist, dass die volksfeindlichen Maßnahmen die Arbeiterklasse und die Volksschichten aller Länder betreffen, unabhängig von Memoranden und Schulden.

In anderen Ländern wurden ähnliche Maßnahmen in den 90er Jahren, in anderen ab 2000, in anderen konzentriert, wie in Griechenland unter Krisenbedingungen, in anderen schrittweise, wie in Deutschland, getroffen.

Sicherlich gibt es Unterschiede zwischen den verschiedenen Ländern, was die Arbeitererrungenschaften, die sozialen Bedürfnisse und die Höhe der Arbeitslosigkeit betrifft. Diese Unterschiede bestehen nicht, weil in Griechenland eine falsch ausgesuchte Politik, eine „falsche Medizin“ angewandt wurde, sondern weil die Ausgangsposition des Landes innerhalb der Eurozone schlechter war.

Beispielsweise ist die gemeinsame Agrarpolitik eine allgemeine Politik mit dem Ziel, die Agrarproduktion und das landwirtschaftlich genutztes Land in wenigen Händen zu konzentrieren. Sie war aber folgenreicher in Ländern, mit einem hohen Prozentsatz von Kleinproduzenten, wie es z.B. in Griechenland der Fall war.

Bei der Aussage, „es wird einen neuen Wind aus dem Süden geben“, der die „böse“ EU hinwegfegen und eine „bessere“ installieren wird, handelt es sich um ein „Märchen“ zur Betäubung des Volkes. Am 12.6.2012 schrieb die Zeitung von SYRIZA: „Eine neue Seite wurde gestern in Frankreich aufgeschlagen. Der Sieg der Linken:“ SYRIZA und ihre Führung verbreiteten die Illusion, dass mit der Wahl Hollandes die EU anfangen würde, sich zu ändern. Heute kennen wir alle die Entwicklung….

Im Gegensatz zu diesen Illusionen bewerten die KKE und die anderen Parteien, die sich an der Europäischen Kommunistischen Initiative beteiligen, die EU als nicht veränderbar, sie ist eine reaktionäre Organisation.

Illegitime und nicht tragfähige Schulden

Die KKE hat mit Fakten bewiesen, dass nicht die arbeitenden Menschen für die öffentlichen Schulden verantwortlich sind und dafür nicht bezahlen sollen. Die Propaganda der kapitalistischen Macht versucht, die wirklichen Gründe für das Anschwellen der öffentlichen Schulden zu verschleiern. In Wirklichkeit hat der Staat in den Jahren zuvor Geld geliehen, um den Bedarf des Kapitals nach Profitmacherei zu erfüllen und verlangt jetzt von den arbeitenden Menschen, dass sie dafür bezahlen. Die Schulden sind ebenso wegen der Rüstungsprogramme und der Beteiligung an den imperialistischen Missionen gestiegen. Ebenso wegen der Folgen der Integration der griechischen Wirtschaft in die EU und die Währungsunion. Charakteristisch ist das Zusammenschrumpfen wichtiger Sparten der verarbeitenden Industrie, die unter starker Konkurrenz gestanden haben (z.B. Textil- und Bekleidungsindustrie, Metallindustrie, Schiffsbau, Fahrzeugbau). Die Erweiterung des Handelsdefizits und die starke Steigerung der Importe aus der EU hatte ebenfalls Einfluss auf das Anschwellen der öffentlichen Schulden.

Lange Zeit, vor allem vor den vorherigen Wahlen, behauptete SYRIZA, dass ihre „linke Regierung“ die Schulden in berechtigte (die abbezahlt werden sollen) und „illegitime“ oder „ungerechte“, die nicht abbezahlt werden sollen, geteilt werden müssen. SYRIZA behauptete, dass eventuell der größte Teil der Schulden „illegitim“ wäre und beschuldigte die KKE, warum sie einer solchen „realistischen“ Logik nicht zustimmt. Als aber die Wahrscheinlichkeit naht, dass SYRIZA das „Steuer“ der bürgerlichen Verwaltung übernimmt, fängt sie an, ihre Position allmählich zu verändern. Der Wirtschaftswissenschaftler von SYRIZA, G. Stathakis, erklärte im Februar 2014, dass nach seinen Berechnungen die „illegitime“ Schuld gerade 5% ausmachen würde. D.h. er erkannte an, dass das Volk für die restlichen 95% der Schulden aufkommen muss. Der Vorsitzende von SYRIZA sagte im gleichen Monat in Italien, dass die Krise in Griechenland das Resultat eines «falschen Entwicklungsmodells mit Überkonsumption durch geliehenes Geld“ sei! Er reproduziert damit die wichtigsten bürgerlichen ideologischen Argumente innerhalb und außerhalb Griechenlands über die Ursache der Schulden. Er rief das Volk auf, die Schulden abzubezahlen, unter der Voraussetzung, dass sie durch einen Schuldenschnitt bezahlbar sein würden, im Gegensatz zur Regierung aus Nea Dimokratia und PASOK, die eine Verlängerung der Rückzahlungsfrist will. Beide Verwaltungslösungen sind weder „radikal“ noch „volksfreundlich“ sondern sehen neue volksfeindliche Maßnahmen für die arbeitenden Menschen vor.

Die einzige volksfreundliche Lösung ist der Vorschlag der KKE: Einseitige Streichung der Schulden, für deren Entstehung das Volk keine Verantwortung trägt. Vergesellschaftung der Produktionsmittel, Abkopplung von der EU, Arbeiter- und Volksmacht.

„Radikalität“ innerhalb der Grenzen des Systems

SYRIZA, eine opportunistische Partei, die sich schnell zu einer zeitgemäßen Sozialdemokratie fortentwickelt, schürt Illusionen beim Volk, dass es trotz der Macht der Monopole, eine bessere Art der Systemverwaltung geben könne. Sie spielt mit der Qual des Volkes in dem sie zu unmittelbaren Lösungen ohne radikale Änderungen drängt.

Die Rede von A. Tsipras bei einer Veranstaltung zu Ehren des österreichischen Sozialdemokraten Bruno Kreisky ist enthüllend. Tsipras beteuerte, dass die „linke Regierung ihre Hand den Sozialdemokraten Europas reichen wird, allen freiheitlich Denkenden“ mit einem Plan „der Stabilisierung der Eurozone, einem ersten Schritt zu einem offenen, demokratischen und kohärenten Europa“. Eine solche Regierung wird einen „europäischen Marshallplan“ zum Ziel haben, der „eine korrekte Bankenunion, öffentliche Schulden, die zentral von der EZB verwaltet werden und ein riesiges Programm öffentlicher Investitionen“ beinhalten wird. Diese Ziele können, nach ausdrücklicher Meinung von A.Tsipras, ohne „Änderung der EU-Verträge“ erreicht werden.

Aber auch die Beteuerungen von SYRIZA, dass „der Staat Kontinuität habe“, zeigen auf, wie sie die „regierende Linke“ versteht, d.h. sie sagt deutlich, dass sie die Arbeit der vorherigen Regierungen im Hinblick auf die arbeiterfeindliche Politik fortsetzen wird. Die Kandidatur von Tsipras als Kommissionspräsident enttarnt die Treue von SYRIZA zur EU, dieser Union der Monopole. Die Hervorhebung der Regierung Obama als Vorbild durch SYRIZA ist ebenfalls eine Zusicherung, dass seine Regierung den Kapitalismus verwalten wird. Es handelt sich um Zusicherungen, die der Griechische Industrieverband entsprechend bewertet hat, in dem er die „nützliche Radikalität von SYRIZA“ lobte.

Über „Demokratie“ und „nationale Souveränität“

SYRIZA versucht mit ihrer Propaganda die Tatsache zu verwischen, dass die Beteiligung eines kapitalistischen Staates in einer zwischenstaatlichen kapitalistischen Vereinigung, wie die EU, objektiv eine Abtretung von Souveränitätsrechten bedeutet. Nicht wegen der „deutschen Okkupation“, wie irreführend einige nationalistische bürgerliche Kräfte aus der bürgerlichen „Antimemorandum-Strömung“ behaupten, oder der ähnlichen Parolen, die zeitweise auch Kräfte der SYRIZA übernommen haben, sondern als bewusste strategische Wahl des Kapitals jeden Landes, auch Griechenlands, mit dem Ziel der Stärkung seiner ökonomischen und politischen Stellung. Die zwischenstaatlichen Vereinigungen entstehen auf dem Boden der sich ständig ausbreitenden Internationalisierung, das bedeutet immer weitere Verflechtung von Teilen des Kapitals unterschiedlicher Länder, Entwicklung gegenseitiger Beziehungen, gegenseitige Abhängigkeit der kapitalistischen Wirtschaften und folglich auch Staaten. Die ungleichen gegenseitigen Abhängigkeitsbeziehungen sind deshalb ungleich, weil sie sich auf der Basis der ungleichmäßigen Entwicklung bilden, diese Beziehungen entstehen mit dem Kriterium der ökonomischen und politischen Macht. Dieses ist das charakteristische Element sowohl der zwischenstaatlichen kapitalistischen Vereinigungen, als auch allgemein der zwischenstaatlichen Beziehungen, die sich im Rahmen des imperialistischen Weltsystems entwickeln. Die KKE betont, dass diese Beziehungen nur mit der Abkopplung des Landes aus den zwischenstaatlichen kapitalistischen Vereinigungen und aus dem kapitalistischen Entwicklungsweg abgebrochen und gestürzt werden können, und nicht mit einer von SYRIZA angestrebten Reparatur.

Wie aus den Thesen von SYRIZA zu schließen ist, ist diese Partei nur „gegen die deutsche Führung der EU und der Eurozone“, nicht aber gegen die Kontrollen der Staatshaushalte, sofern sie von „legitimierten Organen“ durchgeführt werden. Wenn diese beispielsweise vom Europaparlament durchgeführt werden würden, gäbe es kein Problem, weil demnach das Europaparlament das einzige demokratische gewählte Gremium der EU ist.

Begriffe wie „Demokratie“ und „Herrschaft“ haben einen konkreten gesellschaftlichen Inhalt, je nach dem, welche Klasse an der Macht ist. Die bürgerliche Demokratie ist nichts anderes als die Klassenherrschaft, die Diktatur der Bourgeoisie unter dem Deckmantel des Parlaments, und ihr Recht ist das Recht der Bourgeoisie. SYRIZA ist Träger einer kleinbürgerlichen, klassenneutralen Sicht von Freiheit und Demokratie. Diese Partei übt Kritik bezüglich solcher Themen aus der Sichtweise eines „kleinbürgerlichen Pluralismus“. Sie übersieht und verdeckt den objektiv begrenzten Klassencharakter der demokratischen Errungenschaften im Kapitalismus. Sie verdeckt die Tatsache, dass die Quelle des Autoritarismus die Politik der Begünstigung des Kapitals ist, die eng verbunden mit der Realisierung der EU-Beschlüsse ist. Mit ihrer allgemeinen Position zur EU und der EU-Politik, positioniert sich SYRIZA für den Aufbau von zwischenstaatlichen EU-Repressionsmechanismen, die die Bekämpfung der antiimperialistischen Bewegungen zum Ziel haben. In ihrer Kritik verdeckt SYRIZA die Rolle dieser Mechanismen, damit die EU nicht angegriffen wird (Europol, Eurojust, Frontex, Schengen-Abkommen u.a.).

Aber warum „Referendum“ und für wen?

SYRIZA sieht, dass die EU an Boden verloren hat, dass sie Ablehnung und Unzufriedenheit bei vielen arbeitenden Menschen hervorgerufen hat. Deswegen versucht SYRIZA das Volk vor den Europawahlen und den Kommunalwahlen vor falsche Dilemmata zu stellen, diese hätten den Charakter eines „Referendums über die Politik und die Parteien, die das Land zum heutigen Zustand geführt haben“ oder „über eine Legitimierung der Regierungspolitik“.

SYRIZA behauptet, sie würde die „gesunden“ Teile des Kapitals unterstützen. Deswegen ginge es beim Referendum darum, welche Teile des Kapitals in der Phase des Aufschwungs unterstützt, welche Sparten finanziert werden sollen. Aber ehrlich, von wem?

SYRIZA verlangt nach einem „Referendum“, dass die arbeitenden Menschen und die Familien aus den Volksschichten noch weiter in die Ecke drängen soll: Mit einer Verlängerung der Tilgung (wie die Regierung von den ausländischen Kreditgebern verlangt) oder mit einem neuen Schuldenschnitt, wie SYRIZA es verlangt.

SYRIZA beteuert ihre Treue zur EU, die durch die „Economic Governance“ „Dauermemoranden“ für die Völker installiert. Durch das Referendum, das sie verlangt, soll das Volk SYRIZA ermächtigen, dass sie die Einbahnstraße der EU und die Dauermemoranden garantieren wird. Dass sie die Armut und die Verelendung besser verwalten wird. Dass sie die arbeitenden Menschen täuschen wird, dass sein Vorschlag den Volkswohlstand bringen wird. SYRIZA verlangt ein Referendum für eine „Linksregierung“. Die Entwicklungen in Frankreich, in Italien, auf Zypern und anderswo zeigen aber, dass die „Links-„ oder „Mitte-Links-„ Regierungen nichts anderes sind als „linke Reserven“ des kapitalistischen Entwicklungsweges.

Die KKE betont, dass die arbeitenden Menschen andere Kriterien anlegen sollten, wenn sie im Mai zu den Wahlen gehen: alle die, die mit Lügen, Einschüchterungen und Illusionen in den vergangenen Jahren, aber auch heute, zu überzeugen versuchen, dass es ein volksfreundliches Wachstum für das griechische Volk, aber auch für die anderen Völker Europas innerhalb des kapitalistischen Entwicklungsweges und der EU geben kann, müssen bestraft werden.

Das Kriterium soll der Aufbau einer starken Arbeiter- und Volksopposition, der Wiederaufbau der Arbeiter- und Volksbewegung, das Volksbündnis für den Kampf gegen die volksfeindliche Politik, gegen die EU und gegen die Parteien der Einbahnstraße der EU sein.

Das Kriterium soll das Erstarken des Kampfes um den Volkswohlstand, um die Nutzung aller Produktionsmöglichkeiten des Landes, um die Solidarität und Zusammenarbeit mit allen Völkern im Gegensatz zu den Fesseln der EU und der kapitalistischen Ausbeutung und der Ungerechtigkeit sein.

Das Kriterium soll die Öffnung des Weges zur Vergesellschaftung der Monopole, der Streichung der Schulden und der Abkopplung von der EU sein. Damit das Volk seine eigene Macht erlangt, damit es der Protagonist der Entwicklung zu seinem eigenen Nutzen wird.

Mit diesen Kriterien müssen die arbeitenden Menschen die Wahlen im Mai nutzen. Sie müssen Pseudodilemmata und Pseudoreferenda verwerfen, sie müssen zu einer Umkehr des Kräfteverhältnisses zu Gunsten des Volkes durch die Stärkung der KKE beitragen.

SYRIZA: "la force de réserve de gauche" du capitalisme

Elisseos Vagenas

Membre du CC du KKE

Responsable de la Section des Relations Internationales du CC du KKE

Après le déclenchement de la crise capitaliste en Grèce, la classe bourgeoise a cherché de manière intensive à désarmer idéologiquement le peuple en masquant les causes de la crise et des problèmes vécus par les travailleurs, afin de les conduire à des choix politiques qui ne remettent pas en question le système d'exploitation. Ainsi, les partis politiques bourgeois, les anciens ainsi que ceux qui ont émergé récemment, ont commencé à se concentrer sur des phénomènes isolés, par exemple les scandales économiques, en les présentant comme étant la cause de la crise. "Il y avait de l'argent. Certaines personnes (les politiciens) en ont gaspillé et maintenant le peuple paie" est un des points de vue largement répandus. Le soi-disant "mouvement des citoyens indignés", qui a favorisé l'aversion pour le mouvement ouvrier organisé de classe et ses objectifs, a été utilisé dans ces plans. Ce mouvement se focalise sur les slogans "voleurs! voleurs!" et "traîtres", s'adressant aux politiciens. De cette façon, il a préparé le terrain idéologique pour les "graines" des vues racistes et criminelles de la fasciste "Aube Dorée".

Dans ces conditions, le KKE a déclaré de manière décisive que nous sommes face à une crise du système lui-même, ce qui exige la rupture, le désengagement des unions impérialistes de l'UE et de l'OTAN avec la socialisation des moyens de production et la construction d'une autre économie et d'une autre société qui se concentrera sur la satisfaction des besoins du peuple et non sur le profit. Au contraire, la Coalition de la Gauche Radicale (Syriza) s'est livrée à toutes sortes de goûts idéologico-politiques afin de devenir le principal parti d'opposition. Il convient de mentionner quelques éléments concernant la position de ce parti, en particulier dans la période actuelle où il est promu par le "Parti de la Gauche européenne" comme "une force de renversement" et les forces du PGE sont représentées par son président Alexis Tsipras en tant que candidat pour le poste de président de la Commission européenne.

Lorsque la "gauche radicale" rencontre l'extrême droite

Le 7 février 2014, le Secrétariat politique de SYRIZA a décidé de retirer la candidature du journaliste T. Karipidis pour le poste de préfet de région en Macédoine occidentale dans les prochaines élections locales qui auront lieu dans la période des élections européennes (mai 2014). La Grèce est divisée en 13 régions. Donc SYRIZA a été amené à retirer son candidat dans une vaste zone géographique, celle de la Macédoine occidentale (pas immédiatement mais après 5 jours d’ "introspection" dans le parti). Pourquoi? La raison en est les points de vue de ce journaliste qui ont été rendus publics, car il est un partisan d'une théorie du complot concernant les souffrances subies par les travailleurs dans notre pays. Selon sa théorie, le Premier ministre A. Samaras est en train de détruire la Grèce conformément à un plan des Juifs!

Cette théorie de la conspiration extrême qui concorde avec les vues correspondantes des milieux fascistes a été accueillie par la "gauche radicale" de Syriza. Voilà le... "radicalisme"...

La vérité indéniable, c'est que ce n'est que la "pointe de l'iceberg", comme au cours des trois dernières années SYRIZA a absorbé des sections entières du parti social-démocrate PASOK qui est dans le processus de désintégration.

Même si nous ne nous concentrons pas sur cet épisode, nous verrons que pendant ces dernières années SYRIZA a fait un effort systématique pour sauver le capitalisme devant les yeux des travailleurs. Comment est-il fait cela? Examinons brièvement ce fait-là.

Faisant l'éloge du capitalisme "sain", comme celui d'Obama

SYRIZA prétend que le néolibéralisme et le capitalisme néolibéral sont à blâmer pour la crise et les problèmes des travailleurs. Il vante la politique d'Obama en tant que néo-keynésianisme et la caractérise comme «progressiste»! À la fin de l'année dernière, le président de SYRIZA, Alexis Tsipras a fait l'éloge du président américain Barack Obama dans un discours au Texas, aux États-Unis, indiquant que "je pense que nous pouvons avoir un débat constructif avec Washington sur la question de la crise de la zone euro. C'est une des raisons pour lesquelles je suis heureux d'être ici aujourd'hui ".

De cette façon, la direction de SYRIZA et le PGE sont impliqués dans la concurrence féroce entre les puissances impérialistes. Il est bien connu que le gouvernement des États-Unis, de la France, de l'Italie font pression sur l’Allemagne afin qu’elle assume une plus grande partie des pertes quant à la gestion de la dette des États endettés de la zone euro et qu’elle limite son excédent commercial. Les forces du PGE se sont mises du côté des États-Unis. Néanmoins, cette confrontation n'est pas liée aux intérêts des forces populaires. Elle ne concerne pas les intérêts des peuples dans les économies capitalistes le plus puissantes ou les plus faibles. Quelle que soit la formule suivie pour la gestion de la crise, les travailleurs ne se dépêtreront pas de l'exploitation capitaliste, la pauvreté, la misère, les nouvelles mesures anti-populaires. Ceci est illustré par les problèmes sociaux et économiques immenses vécus par des dizaines de millions de travailleurs aux États-Unis. Même si certaines données statistiques indiquent que la croissance capitaliste apparaît sur le terrain de la destruction des acquis sociaux, cette croissance sera au détriment des peuples, les travailleurs subiront les conséquences de la prochaine crise de suraccumulation du capital, qui sera encore plus profonde.

En limitant sa critique aux soi-disant "capitalisme néolibéral", SYRIZA encourage la création des illusions parmi les travailleurs qu'il peut y avoir un autre "bon" capitalisme.

En anticipant le changement de l'alliance prédatrice

Gardons à l'esprit que dans les années '60 le KKE avait caractérisé la CEE comme "la fosse aux lions". En 1980, il a dit NON à l'adhésion de la Grèce à la CEE et en 1991 il a dit NON au traité de Maastricht qui a transformé la CEE en l'UE.

En revanche, tous les autres partis, y compris les partis dont SYRIZA a émergé, ont soutenu ces choix de la classe bourgeoise pour l’intégration de la Grèce à la CEE et l'UE.

Aujourd'hui SYRIZA réclame que l'UE "viole ses principes et ses objectifs fondateurs". La vérité est que, de 1957 jusqu'à aujourd'hui, et aussi longtemps que l'UE existe, même si elle se divise en une union du sud ou du nord, si elle devient une fédération ou une confédération, elle sera une union impérialiste, dirigée contre les peuples et les jeunes.

Il est évident que l'UE ne change pas, que ce soit avec le changement de président de la Commission européenne, qui est un appareil pour l'élaboration et la mise en œuvre des mesures anti-populaires les plus rigoureux, ou avec des réformes politiques, parce que l'exploitation de l’homme par l'homme, c'est-à-dire l'exploitation de classe, la contradiction principale de la société capitaliste, en est inhérente.

La question principale est quels intérêts cette fondation de cette union interétatique a servi. Elle a été fondée dans le but d'aider les capitalistes à exploiter plus efficacement les travailleurs dans ses États membres, de leur permettre de fortifier leur pouvoir avec le soutien des classes bourgeoises des autres pays de l'union. Elle a été créée afin d'aider les monopoles européens dans leur conflit féroce avec les monopoles des autres pays et des unions régionales.

L'UE, avec la plupart de ses États membres étant aussi membres de l'OTAN, organise la guerre avec des moyens financiers, politiques et militaires. Elle a mené une guerre sur le territoire européen, elle participe à des plans d'intervention en Asie, en Afrique, aujourd'hui à la République centrafricaine, elle accompagne les États-Unis dans son anti-communisme et l'affrontement du mouvement en utilisant la législation anti-terroriste.

Puisque SYRIZA est le principal parti d'opposition, il porte une grande part de responsabilité pour la tromperie consciente des travailleurs, puisque il prétend que l'UE peut être démocratisée et humanisée.

Récemment, avec les événements sanglants en Ukraine, SYRIZA a encore une fois découvert le "manque d'une politique étrangère indépendante" concernant l'intervention flagrante de l'UE dans les affaires intérieures de l'Ukraine, qui a été réalisée en collaboration avec les États-Unis et en conflit avec la Russie pour le contrôle des marchés, des matières premières et des réseaux de transport du pays. SYRIZA a prétendu que l'UE pourrait avoir un "rôle plus important" en faveur du peuple de l'Ukraine si elle ne s'était pas alignée avec les États-Unis. Ensuite, selon ce point de vue, l'UE deviendrait une "force pour la stabilité et la paix". Cependant, il n'y a pas de plus grande fraude de quelqu'un qui prétend que l'UE impérialiste peut devenir un "facteur de paix", en favorisant des illusions pour un impérialisme en faveur de la paix! Les "prédateurs" impérialistes, l'Union européenne étant parmi eux, au cours de la "division du butin" peuvent entrer en conflit, mais ils restent toujours hostiles et des "prédateurs" quant aux intérêts des peuples.

Le "front" et le "vent" du Sud

SYRIZA pêche dans les "eaux boueuses" des partis du soi-disant "arc contre le mémorandum", de "l'anti-Merkelisme", de la version "anti-bancaire" de l'UE et la zone euro, des partis qui simplement condamnent la troïka et en particulier l'Allemagne.

Néanmoins, il cache le fait que le déclenchement de la crise capitaliste a précédé le mémorandum. Il néglige le fait que l'UE fait partie de la Troïka. Le mémorandum que le gouvernement grec a signé avec la Troïka des prêteurs, n'est rien d'autre que la spécialisation de la ligne politique générale de l'UE dans les conditions de la crise en Grèce. Par conséquent, l’opposition de SYRIZA au mémorandum constitue de la poussière aux yeux du peuple, étant donné que ce parti ne s'oppose pas à l'UE, mais il la soutient.

Mais pourquoi SYRIZA s’en prend à la Troïka ou seulement à l’Allemagne? Tout simplement parce qu’il couvre ainsi son soutien substantif à l’UE du capital, des monopoles. Il berce les travailleurs avec des illusions que l’UE peut changer par un «front des pays du Sud». Pourtant, les alliés internationaux et les appuis que ce parti invoque, les gouvernements des États-Unis, de la France, de l’Italie, du Nord Méditerranéen, ils sont tous des ennemis du peuple, ils nivellent les droits populaires dans leurs pays, comme le gouvernement allemand le fait.

L’UE c’est l’enfer pour tous ses peuples! La vérité c’est que les mesures anti-populaires concernent la classe ouvrière et les couches populaires de tous les pays, indépendamment des memoranda et dettes.

Dans quelques pays ces mesures ont été prises pendant les années 1990, et dans des autres pendant les années 2000, dans les uns elles ont été lancées toutes ensemble sous forme de «choque», dans les autres cela s’est passé peu à peu, comme en Allemagne.

Certes, il y a des différences d’un pays à l’autre par rapport aux conquêtes ouvrières, aux besoins sociaux, à l’hauteur du chômage. Cela arrive non parce que en Grèce une politique pas très bien choisie a été pratiquée, un «mauvais médicament», mais parce que son départ était en pire position dans l’Eurozone.

Par exemple, la Politique Agricole Commune (PAC) c’est la politique générale qui cible à réunir la production agricole et la terre en moins de mains. Elle est cependant devenue plus douloureuse dans les pays où les petits producteurs sont plus nombreux, comme la Grèce.

Le «nouveau vent du Sud» qui emportera la «mauvaise» UE et laissera une meilleure à sa place, n’est qu’un conte pour que les peuples s’endorment. Le 12/6/12 on pouvait lire dans le journal de SYRIZA: «Une nouvelle page s’est ouverte hier en France. Victoire de la gauche». En ce temps-là le SYRISA et sa direction ont cultivé plein d’illusions qu’avec l’élection d’ Hollande l’UE commence à changer. Aujourd’hui nous connaissons tous le développement…

Aux antipodes de ces illusions le KKE, comme les autres partis participants à «l’Initiative» Communiste Européenne, estiment que l’UE ne change pas, qu’elle est une organisation réactionnaire au sein de laquelle se trouvent les intérêts des monopoles.

La dette onéreuse et non viable

Le KKE a révélé avec des éléments de preuve que les travailleurs n’ont aucune responsabilité et qu’ils ne doivent pas payer la dette publique. La propagande du pouvoir capitaliste essaye d’obscurcir les vraies raisons du grossissement de la dette publique. En réalité les années précédentes l’État a emprunté pour servir les besoins de la profitabilité du grand capital et maintenant il appelle les travailleurs à payer. En plus, la dette a été augmentée par les dépenses immenses des programmes d’armement pour les besoins de l’OTAN et par la participation aux missions impérialistes. Même par les conséquences de l’intégration de l’économie grecque à l’UE et à l’UEM. Le cours de diminution des secteurs importants de la transformation qui ont subi une pression dure par l’antagonisme et qui se sont diminués (p.ex. l’industrie textile, l’habillement, la métallurgie, la construction navale, les moyens de transport) est caractéristique. L’amplification du déficit commercial et l’augmentation des importations par l’UE avaient un impact respectif au grossissement de la dette publique.

SYRIZA, pour une grande période de temps, et particulièrement avant les élections précédentes, prétendait qu’un «gouvernement de gauche» de SYRIZA séparerait la dette en juste (qui doit être payée) et en «onéreuse», «injuste», qui ne sera pas payée. Ils laissaient même entendre que la plus grande partie de la dette est «onéreuse» et foudroyaient le KKE pour ne pas suivre cette logique «réaliste». Néanmoins, le plus la possibilité que SYRIZA se charge de la gestion bourgeoise approche, le plus sa position se modifie graduellement. L’économiste de SYRIZA G. Stathakis a déclaré en Février 2014 que selon ses observations la dette «onéreuse» c’était à peine 5%. C’est-à-dire qu’il a admis que le peuple doit payer pour le reste 95% de la dette. Dans le même mois, le chef de SYRIZA, en se trouvant en Italie, a soutenu que la crise en Grèce est un résultat «d’un modèle du développement incorrect de surconsommation avec de l’argent emprunté». C’est-à-dire, il reproduit les idéologies bourgeoises fondamentales, en Grèce et en dehors d’elle sur la cause de la dette et appelle le peuple à payer la dette, à condition qu’elle devienne viable, qu’encore une décote ait lieu, par opposition au gouvernement ND-PASOK qui demande un allongement du paiement. Toutes ces deux solutions de gestion ne sont pas «radicales», et «en faveur du peuple» mais bien au contraire elles entraînent de nouvelles mesures antipopulaires pour les travailleurs.

La seule solution en faveur du peuple c’est celle que le KKE propose: annulation unilatérale de la dette pour laquelle le peuple n’est pas responsable. Socialisation des moyens de production, désengagement de l’UE, pouvoir ouvrier-populaire.

«Radicalisme» entre «les murs» du système

SYRIZA, un parti opportuniste qui évolue très rapidement en social-démocratie contemporaine, cultive des illusions au peuple que malgré la dominance des monopoles une meilleure manière de gestion soit réaliste. Il joue avec l’angoisse du peuple, la pression des changements immédiats sans des changements radicaux.

Le discours d’Al. Tsipras dans une manifestation consacrée à l’Autrichien social-démocrate Bruno Kreisky est révélateur. Al. Tsipras a précisé que «Un gouvernement de gauche en Grèce tendra la main aux sociaux-démocrates européens, aux libéraux d’Europe à la pensée libre » ayant comme plan«la stabilisation de la zone euro –première étape vers une Europe ouverte, démocratique et cohésive ». Un tel gouvernement poursuivra«un plan Marshall européen », qui comprendra«une union bancaire correcte, une dette publique gérée de manière centralisée par la BCE et un programme massif d’investissements publics ». Ces objectifs, affirme catégoriquement Al. Tsipras, peuvent être achevés sans aucune «modification des traités » de l’UE.

Mais en affirmant que «l’état a de la continuité», c’est-à-dire en déclarant clairement qu’il continuera l’œuvre des gouvernements précédents, sur le terrain de la politique antipopulaire, sur les débris des droits ouvriers et populaires, SYRIZA révèle le sens du dite «gauche gouvernante». La candidature de Tsipras pour président de la Commission montre l’attachement de SYRIZA à l’UE, cette union des monopoles. De l’autre coté, la présentation par SYRIZA du gouvernement d’Obama comme exemplaire assure que son gouvernement gérera le capitalisme. Il s’agit des affirmations que la Fédération Héllenique des Entreprises a très précisément évaluées, en prônant «le radicalisme utile du SYRIZA».

Sur«la démocratie» et «la souveraineté»

SYRIZA essaye avec sa propagande d’obscurcir le fait que la participation d’un état capitaliste à une union interétatique, comme l’UE, signifie objectivement la cession des droits souverains. Certes, cela ne s’arrive pas à cause de «l’occupation allemande» comme des groupes nationalistes divers du «courant anti-mémorandum» bourgeois prétendent en désorientant le peuple. Cette phraséologie est aussi adoptée de temps en temps par les forces de SYRIZA. Mais comme un choix conscient, un choix stratégique du capital de chaque état, et de Grèce aussi, pour le renforcement de sa position économique et politique. Des unions interétatiques sont formées dans le cadre d’internationalisation capitaliste continuellement intensifiée, qui entraîne un entrecroisement de plus en plus grand des sections du capital des états différents, développement des relations entre eux, interdépendance des économies capitalistes et, par conséquence, des états capitalistes. Des relations d’interdépendances inégales, qui sont inégales parce qu’elles sont formées sur la base du développement inégal, au critère de la puissance économique et politique. C’est cela le facteur caractéristique des unions capitalistes interétatiques, ainsi que ce du réseau des relations interétatiques en général, qui est formé dans le cadre du système impérialiste mondial. Le KKE soutient que ces relations peuvent être rompues, renversées seulement par le désengagement du pays des unions capitalistes interétatiques et de la voie du développement capitaliste, et pas par leur fardage, comme SYRIZA le poursuit.

Les positions de SYRIZA démontrent que ce parti est tout simplement contre la «guidance allemande de l'UE et de l'Eurozone» et point contre les contrôles budgétaires s’ils sont effectués par des "institutions légalisées". Pas de problème, par exemple, si ces contrôles s'effectuaient sous l'égide du Parlement Européen, puisque cette institution est la seule démocratiquement élue de l’UE.

Néanmoins, le sens social de notions comme «la démocratie» et «la souveraineté» change selon le contexte de la classe dominante. La démocratie bourgeoise n’est rien d’autre qu'une dominance, une dictature même, de la classe bourgeoise dissimulée par le parlementarisme. De plus, le droit soutenant cette démocratie n’est rien d’autre que le droit de la classe bourgeoise. SYRIZA est porteur d’une perception petite bourgeoise et ataxique de la liberté et de la démocratie. Son discours de ces notions est caractérisé par un «pluralisme petit bourgeois». Ce parti méconnaît et dissimule le fait que les conquêtes démocratiques au capitalisme sont des conquêtes de classe, et de ce fait, limitées. En plus, il cache le fait que la source de l'autoritarisme est la politique en faveur du capital, étroitement liée avec l'application des décisions de l'UE. Sa position générale sur l’UE et les politiques communes soutient l'établissement de mécanismes transnationaux répressifs au niveau européen ayant pour but de tenir sous contrôle les mouvements anti-impérialistes. Son discours politique dissimule le rôle de ces mécanismes (Europol, Eurojust, Frontex, Sengen, etc.) à fin de protéger l’UE.

Un «referendum»: pourquoi et pour qui ?

SYRIZA, conscient de la perte de popularité de l'UE à cause du mécontentement et du dédain de la part de vastes couches de travailleurs, vise à présent à créer de faux dilemmes additionnels en vue des élections locales et européens qui devraient, selon ce parti, fonctionner comme un referendum sur les politiques et les partis qui serraient, soit disant, responsables pour l’état actuel de notre pays. «Légaliser» ou pas la politique du gouvernement actuel.

Selon SYRIZA, les couches saines du capital mériteraient d’être soutenues. Ainsi, le vrai but du référendum qu’il réclame est de décider quelles parties du capital devraient être soutenues quant le pays entre dans la phase de redressement. En d’autres mots, quels secteurs seraient il financés? La vraie question, bien sur, est "par qui"?

Le référendum de SYRIZA déciderait comment les travailleurs et les familles populaires devraient, de tout façon, serrer encore plus la ceinture. Les alternatives sont soit la prolongation du délai de paiement (demande actuellement présentée auprès de nos créditeurs étrangers par le gouvernement grec) soit une nouvelle décote selon la politique de SYRIZA.

SYRIZA déclare son adhérence à l’UE dont la politique de "gouvernance économique" impose aux peuples des "memoranda permanents". Ainsi, le référendum réclamé par ce parti n’est autre qu'une tentative de forcer le peuple de l'accepter comme seul garant de "l'Europe sens unique" et gardien de l'application des "memoranda permanents" imposés par l'UE. Autrement dit, accepter SYRIZA comme le meilleur gestionnaire de la pauvreté et de la misère actuelles. Le vrai but de SYRIZA est de tromper les travailleurs, les persuadant que ses positions assureraient le bien-être populaire.

SYRIZA réclame un référendum en faveur d’un, soit disant, gouvernement de la gauche. Les évolutions récentes en France, en Italie, en Chypre et ailleurs, démontrent néanmoins que les gouvernements de gauche et de centre-gauche ne sont que des "alternatives gauchistes de la voie capitaliste de développement".

Le parti communiste grec déclare, sur ce point, que les travailleurs ne devraient pas aller aux urnes au moi de Mai ayant ces idées dans la tête.

deLe critère décisif doit, au contraire, être la condamnation de tous ceux qui ayant menti, terrorisé et leurré le peuple dans le passé, essaient encore aujourd’hui de persuader le peuple grec ainsi que les autres peuples européens que le développement en faveur du peuple serrait possible dans le contexte de développement capitaliste de l'Union Européenne.

Un autre critère décisif doit être l'établissement d’une opposition ouvrière populaire forte, le ralliement indispensable du mouvement ouvrier populaire, la création d’une alliance populaire pour lutter contre la politique antipopulaire, l’UE et les partis de «l’Europe sens unique".

Renforcer la lutte pour que notre pays, la Grèce, devienne un havre de bien-être populaire, de valorisation de tous les forces productrices du pays, de solidarité et de coopération avec tous les peuples du monde, libéré du joug de l'Union Européenne; de l'exploitation capitaliste et de l'injustice.

Enfin, préparer la voie pour la socialisation des monopôles, l'abandon unilatéral de la dette nationale et le dégagement de notre pays de l'UE. Pour que le peuple prenne le pouvoir, guide les développements et les utilise pour ses propres buts.

Ayant ces critères en tête, les travailleurs doivent valoriser les élections du moi de mai 2014 rejetant les faux dilemmes et les faux referenda et renforçant le parti communiste grec à fin de contribuer à faire basculer la balance des forces en faveur du peuple.

SYRIZA: «Rezerva e Majtë» e kapitalizmit

Elisheo Vagjena
- Anëtar i K.Q dhe përgjegjës
iDepartamentit të Marrëdhënieve Ndërkombëtare të KQ të KKE

Shfaqja e krizës kapitaliste në Greqi u shoqërua me synimin e fortë të borgjezisë për të "çorjentuar" ideologjikisht punëtorët, duke «errësuar» shkaqet e krizës dhe të problemeve që përjetojnë punëtorët, me synim që ti çojë në zgjidhje politike që nuk refuzojnë sistemin shfrytëzues. Kështu, partitë politike borgjeze, «të vjetëra», por edhe ato që shfaqen tani, filluan të përqëndrohet në fenomene të veçanta, p.sh si skandale financiare, si shkak i krizës. «Paratë ekzistonin. Disa (politikanët), i hëngrën dhe tani paguan populli», është një nga perceptimet e përhapura. Në këtë plan u shfrytëzua edhe e ashtuquajtura «lëvizja e të zemëruarve», e cila përpunonte antipati ndaj lëvizjes së organizuar punëtore klasore dhe objektivave të saj, duke u përqëndruar në parullat: «Hajdut! Hajdut!» dhe «Tradhtarë!» drejtuar në përgjithësi ndaj politikanëve, «duke organizuar» terrenin ideologjik për «mbjelljen» e mëvonshëme të aspekteve raciste dhe kriminale të fashistëve të «Agimit të Artë.»

Në këto kushte Partia Komuniste e Greqisë me vendosmëri tregoj se kemi të bëjmë me një krizë të vetë sistemit, dhe kërkohet kundështim, shkëputje nga bashkësitë imperialiste të BE-së dhe NATO-s, me socializimin e mjeteve të prodhimit dhe ndërtimin e një tjetër ekonomie dhe shoqërie me kriter plotësimin e nevojave popullore dhe jo fitim. Në të kundërtën «Koalicionit i së Majtës Radikale» (SYRIZA) «futesh dhe lahej» brënda çdo llojë gustosh ideologjike-politike, për të arritur të jetë partia e parë opozitare. Ja vlen për të përmendur disa hollësi në lidhje me qëndrimin e kësaj partie, sidomos në fazën e sotme, që reklamohet nga e ashtëquajtura «Partia e së Majtës Evropiane (PME)» , si «fuqi përbysëse» dhe presidenti i saj Aleksi Cipra, është kryetari i forcave të PME për karigen e Presidentit të Komisionit Evropian të BE-së

Kur e «majta radikale» takon të djathtën ekstreme

Në dt.07/Shkurt/2014 Sekretariati Politik i SYRIZA-s mori vendim për tërheqjen e emërimit të gazetarit Th. Karipidhi si kandidat për Prefekturën e Maqedonisë Perëndimore për zgjedhjet e afërta lokale, që do të mbahen në periudhën e euro-zgjedhjeve (Maj 2014). Greqia është e ndarë në 13 rajone. Pra, për një zonë të madhe të Maqedonisë perëndimore, SYRIZA u udhëzua (jo menjëherë , por pas endoskopisë 5ditore brënda partisë) të tërheqë kandidatin e saj. Pse? Në publik u shfaqën mendimet e këtij gazetari, tifoz i një kuptimi konspirativ të vuajtjeve që përjetojnë punëtorët në vend. Sipas mendimit të tij kryeministri A.Samara shkatërron Greqinë në bazë të planit të hebrenjve!

Ky nocion ekstrem konspirativ që i përshtatet "si dorashka" perceptimeve të ngjashme të qarqeve fashiste, gjeti «strehë» te «të majtët radikal» të SYRIZA. Pra, kaq shumë ... «radikalizëm» ...

E vërteta e pamohueshme është se kjo është «maja e ajsbergut», pasi të tre vitët e fundit SYRIZA «gëlltiti» seksione të tëra të partisë socialdemokratike PASOK, e cila ndollet në shpërbërje.

Nëse tejkalojmë këtë fakt, do të shohim se si të gjitha vitet e kaluara SYRIZA ka bërë përpjekje sistematike për të pafajsuar para syve të punëtorëve kapitalizmin. Si e bën këtë? Le të shikojmë shkurtimisht.

Duke shenjtëruar kapitalizmin «e shëndetshëm», si tipi Obamës

SYRIZA argumenton se për krizën dhe problemet e punëtorëve e ka fajin neoliberalizmi, «kapitalizmit neoliberal». Vlerëson pozitivisht politikën e Obamës si «neokeinsianizëm» dhe e karakterizon «progresiv»! Nga fundi i vitit të kaluar, duke folur në Teksas të SHBA-së Presidenti i SYRIZA, Al. Cipra vlerësoi presidentin e SHBA duke deklaruar «kam ndjenjën se ne mund të kemi një dialog konstruktiv me Uashingtonin mbi çështjen e krizës në eurozonë. Kjo është një arsye pse unë ndjehem i kënaqur që gjëndem sot këtu.»

Në këtë mënyrë udhëheqja e SYRIZA dhe e Partisë e së Majtës Europiane(PME) është e përfshirë në konkurencat e egra ndërmjet pushteteve imperialiste. Është e njohur se qeveritë e SHBA-së, të Francës, të Italisë presjonojnë Gjermaninë për të marrë më shumë pjesë në menaxhimin e borxhit të shteteve të Eurozonës që kanë shumë borxhe dhe të kufizojë superprodhimet e saj tregtare. Forcat e PME-së mbajnë anën e SHBA-së. Megjithatë, ky dyluftim, në asnjë rast, nuk bëhet për interesat e forcave popullore, nuk i përket popujve as të ekonomive kapitaliste të fortë dhe as atyre popujve të ekonomive kapitaliste të dobët. Ç’do lloj «përzierje» menaxhimi të krizës që të ndigjet punonjësit nuk çlirohen nga prangat e shfrytëzimit kapitalist, nuk ksembleksen nga varfëria, nga mjerimi, nga masat e reja anti-popullore. Kjo duket nga problemet e mëdha sociale dhe ekonomike, që përjetojnë dhjetra miliona punëtorë në SHBA. Edhe pse mbi thëngjijtë e aritjeve sociale ndodhin disa tregues statistikorë të zhvillimit kapitalist, kjo do të jetë anti-popullore, punëtorët do të vuajnë pasojat e krizës së ardhshëme dhe më të thellë të mbi-akumulimit të kapitalit.

SYRIZA duke kufizuar kritikën e tij në të ashtuquajturën «kapitalizmi neoliberal» ushqen iluzione te punëtorët se mund të ekzistojnë edhe një tjetër, një kapitalizëm «i mirë».

Pritje pa durim në ndryshimin e koalicionit të ujqërve

Të kujtojmë se Partia Komuniste e Greqisë (KKE) në vitet 60 kishte karakterizuar KEE-në (Komunitetin Ekonomik Europian) si një «gropë të luanëve». Në vitin 1980 kishte thënë «JO» për pranimin e Greqisë në KEE dhe në vitin 1991 «JO» Traktatit të Mastrihtit, e cila transformoj Komunitetin Ekonomik Europian në Bashkim Europian.

Në të kundërt, të gjitha partitë e tjera, duke përfshirë edhe partitë nga të cilat erdhi SYRIZA aktual, kishin mbështetur këto zgjellje të klasës borgjeze për integrimin e Greqisë në KEE dhe BE.
Sot SYRIZA argumenton se BE-ja «shkel parimet dhe qëllimet për të cilat është themeluar». Realiteti është se që nga viti 1957 e deri më sot dhe sa të ekzistojë BE-ja, edhe në qoftë se ndahet në kompleksin veri apo jug, ose të bëhet federatë, apo konfederatë do të jetë bashkim imperialist, kundër popujve, kundër rinisë.

Është e qartë se BE-ja nuk ndryshon, as duke ndryshuar kreun e Komisionit Evropian, i cili është një mekanizëm për zhvillimin dhe zbatimin e masave më të rënda anti-popullore ose me reformat politike, sepse në ADN-në e saj fsheh shfrytëzimin e njeriut nga njeri, shfrytëzimin klasor, kontradiktën themelore të shoqërisë kapitaliste.

Sepse kryesorja është se për interesat e kujt u ndërtua ky bashkim ndërshtetëror. U ndërtua për të shërbyer kapitalistët që të shfrytëzojnë punëtorët në mënyrën më efektive në vendet e shteteve-anëtare. U ndërtuar për ti mundësuar atyre të fortifikojnë pushtetin e tyre, dhe duke patur «krahët» e klasave borgjeze të vendeve të tjera të bashkimit. U ndërtua për të ndihmuar monopolet europiane në dyluftimin e ashpër me monopolet në vendet e tjera dhe bashkësive rajonale.

BE-ja, me shumicën e shteteve – anëtare të saj në të njëjtën kohë jenë anëtarë të NATO-s, organizon luftën me mjete ekonomike, politike dhe ushtarake, zhvilloi luftë në terren të Europës, merr pjesë në planifikimin e ndërhyrjes në Azi, Afrikë, sot në Republikën e Afrikës Qendrore, shkon dorë për dore me SHBA-në në anti-komunizëm dhe në goditjen e lëvizjes me ligje-terrori.

SYRIZA, për shkak të pozicionit të saj si partia kryesore e opozitës, ka përgjegjësi të madhe, për mashtrimin e vetëdijshëm të punëtorve se gjoja BE-ja mund të «demokratizohet» dhe të bëhet «më njerzore».

Kohët e fundit, me ngjarjet e përgjakshme në Ukrainë, SYRIZA, zbuloi edhe një herë «mungesën e politikës së jashtme të pavarur» në ndërhyrjen brutale të BE-së në çështjet e brendshme të Ukrainës, që ndodhi së bashku me SHBA-në dhe në kundështim me Rusinë, për kontrollin e tregjeve, të lëndëve të para dhe të rrjeteve të transportit në këtë vend. SYRIZA argumentoi se BE do të mundej të ketë një «rol më të fuqishëm» në interes të popullit të Ukrainës, nëse nuk përputhej me SHBA-në. Atëherë, sipas kësaj pikëpamjeje, BE-ja do të ishte «një forcë stabiliteti dhe paqeje». Por nuk ka mashtrim më të madh se të pretendojnë se BE-ja imperialiste mund të bëhet «faktor i paqes», duke ushqyer iluzione për imperializëm paqësor! Imperialistet «grabitqarë», mes tyre edhe BE, gjatë «ndarjes së plaçkave të grabitura» mund të gjenden dhe të ballafaqohen, por gjithmonë do të mbeten «grabitqarë» dhe armiqësor ndaj interesave të popujve!

«Fronti» dhe «era» e Jugut

SYRIZA «noton» brenda «ujerave të trubullta» të partive të ashtuquajtura «harku anti–Memorandum», të «antimerkelismit», të versionit antibankar të BE-së dhe të Eurozonës, partitë që kritikojnë troikën dhe vetëm Gjermaninë.

Megjithatë, hesht se së pari shpërtheu në Greqi kriza kapitaliste dhe pastaj erdhi memorandumi. Tejkalon faktin se Trojka ka si faktor të saj kryesorë BE-në. Memorandumin që ka nënshkruar qeveria greke me trojkën e kreditorëve, nuk është diçka tjetër veç se shqyrtimi-specializimi-specifika e politikës së përgjithshme të BE-së në kushtet e krizës në Greqi. Prandaj janë «gjepura» kundeshtimet e SYRIZA-s për Memorandumet, pasi në të njëjtën kohë kjo parti nuk kundërshton, por mbështet e BE-në.

Por përse SYRIZA kundërshton trojkën ose vetëm Gjermaninë? Por se kështu e fsheh mbështetjen e saj thelbësore për BE-në e kapitalit, të monopoleve. Ajo nxit Iluzione te punëtorët se BE-ja mund të ndryshojë përmes një «fronti të vendeve Jugore». Njëkohësisht, aleatët ndërkombëtarë dhe mbështetësit të cilët thot, qeveritë e SHBA-së, Francës, Italisë, Mesdheut Jugor, janë armiq të popullit, shkatërojnë të drejtat popullore në shtetet e tyre, si dhe qeveria gjermane.

BE-ja është ferr për të gjithë popujt! E vërteta është se masat anti-popullore kanë të bëjnë me klasën punëtore dhe shtresat popullore të të gjitha vendeve, pavarsisht memorandumeve dhe borxheve.

Në vende të tjera janë marrë në 10vjeçarin e '90-tës dhe në të tjetra në 10vjeçarin e vitit 2000, në të tjera të përmbledhura në formë «shokuese», si në Greqi në kushtet e krizës, në të tjera vende gradualisht, si në vetë Gjermaninë.

Sigurisht, ka ndryshime nga shteti në shtet për sa i përket të arritjeve të punëtoreve, nevojat sociale, nivelin e papunësisë. Kjo ndolli jo për shkak se në Greqi u zbatua një e politikë e zgjellur apostafat jo e mirë, një «ilaç gabim», por për shkak se pika e fillimit të saj ishte në një pozitë më të keq në Eurozonë.

Për shembull, Politika e Përbashkët Bujqësore (PPB) është politika e përgjithshëme, që synon të mbledhi prodhimin bujqësor dhe tokën në sa më pak duar. Por u bë, më e dhimbshme në shtetet që e kishin pjesën e prodhuesve të vogjël ende të shumtë, të tilla si Greqia.

Është «përrallë» që të vëj në gjumë popujt se do të fryjë «era e re jugore», e cila do të shpartallojë BE-në «e keqe» dhe do t’ia lëjë vendin e saj një BE-je «më të mirë». Më dt 06/Qershor/2012 gazeta e SYRIZA ka shkruar: «Një faqe e re u hap dje në Francë. Fitore e së majtës». Shumë iluzione nxiti atëherë SYRIZA dhe udhëheqja e saj, që me fitoren e Hollandit, BE-ja filloj të ndryshojë. Sot të gjithë ne i dimë përfundimet ...

Në të kundërt të këtyre iluzioneve ishte KKE, si edhe partitë e tjera që bëjnë pjesë në «Iniciativën» komuniste Europiane, konsiderojnë se BE-ja nuk ndryshon, është një organizëm reaksionar ku në zemër të saj gjënden interesat e monopoleve.

Borxhi i rëndë dhe i papërballueshëmi.

KKE ka treguar me fakte se punonjësit nuk kanë përgjegjësi dhe nuk duhet të paguajnë borxhin shtetëror. Propaganda e pushtetit kapitalist përpiqet për të fshehur shkaqet e vërteta të ritjes të borxhit shtetëror. Në fakt, në vitet e mëparshme shteti mori borxh për të shërbyer nevojat e fitimit të kapitalit dhe tani fton punëtorët që ta paguajn. Borxhi u rrit dhe me shpenzimet e mëdha në programet e armatimit për nevojat e NATO-s dhe pjesëmarrjen e saj në misionet imperialiste. Si dhe nga pasojat e integrimit të ekonomisë greke në BE dhe BEM (Bashkimi Ekonomik Monetar). Karakteristike është tkurrja në sektorët e mëdhenj të përpunimit që patën një presion të fortë konkurrues dhe u tkurrën (p.sh. tekstile, veshje, metali, ndërtimi i anijeve/mjete Transporti). Zgjerimi i deficitit tregtar dhe rritja e shpejtë e importeve nga BE-ja pati një ndikim të ndjeshëm në fryrjen e borxhit shtetëror.

SYRIZA për një kohë të gjatë, sidomos para zgjedhjeve të mëparshme thoshte se një «qeveri e majtë» e SYRIZA-s do ta ndajë borxhin në të drejtë (që duhet të paguhet) dhe në «të rëndë», «të padrejtë», që nuk do të paguhet. Madje lë të kuptohet se ndoshta shumica e borxhit është i «rëndë» dhe sulmon egër KKE sepse nuk bie dakort me këtë llogjikë «realiste». Megjithatë, sa i afrohet mundësisë që SYRIZA të mari «timonin» e menaxhimit borgjez, qëndrimi i tij gradualisht ndryshon. Ekonomisti i SYRIZA-s J.Stathaki deklarojë në Shkurt të 2014 se në bazë të matjeve të borxhit, «i rëndë» është vetëm 5 % i tij. Domethënë pranon se populli është ai që duhet të paguajë pjesën e mbetur të 95 % të borxhit. Kreu i SYRIZA-s nga Italia në të njëjtin muaj pohoi se kriza në Greqi është rezultat i «një modeli të zhvillimit të gabuar superkonsumi me borxhe»! Domethënë, riprodhon ideologjitë kryesore borgjeze brenda dhe jashtë Greqisë për shkaqet e borxhit dhe fton popullin ta paguaj, vetëm se të bëhet i «përballueshëm», dhe një «qethje borxhi» akoma, ndryshe nga qeveria e ND-PASOK që kërkojnë kohëzgjatje të shlyerjes së borxhit. Që të dyja rrugë zgjidhjet e menaxhimit jo që «radikale» dhe «pro-popullore» s’janë , por parashikojnë dhe masa të reja anti-popullore për punëtorët.

Zgjidhja e vetëme pro-popullore është ajo që thotë KKE: fshirje të njëanshëme të borxhit për të cilin nuk eshtë përgjegjës populli. Socializim të mjeteve të prodhimit, shkëputje nga BE-ja, pushtet punëtor-popullor.

«Radikalizëm» brenda «mureve» të sistemit

SYRIZA, një parti oportuniste që shpejt transformohet në socialdemokraci moderne, vadit iluzione në popull se mundet, pavarësisht dominimit të monopoleve, të ekzistojë një menaxhim më i mirë. Luan me ankthin e popullit, me presionin për zgjidhje të menjëhershme pa ndryshime radikale.

Fjalimi i Al. Cipra në ngjarjen e zhvilluar për nder të Austriakut SocialDemokrat Bruno Kraicki është zbulues. Al. Cipra shpjegoj se «qeveria e majtë do të zgjati dorën te socialdemokratët e Europës, dhe te liberalët që mendojnë lirë», me projekt për «stabilizimin e Eurozonës, një hap i parë në një Evropë të hapur, demokratike dhe gjithëpërfshirëse». Një qeveri e tillë do të kërkonte një «Plan Marshall Europian» , e cila do të përfshijë «një bashkim të sakt bankar, një borxh që duhet menaxhuar në nivel qendror nga Banka Qendrore Evropiane dhe një program masiv të investimeve publike». Këto qëllime, pohon kategorikisht Al. Cipra, mund të plotësohen pa «ndryshime të rrethanave» të BE-së.

Por edhe vërtetimet e SYRIZA se «shteti ka vazhdim», duke theksuar qartë se ai do të vazhdojë punën e qeverive të mëparshme në terenin e politikës anti- punëtore, në rënojat e të drejtave punëtore-popullore tregon se ç’do të thotë me të ashtëquajturën «e majta qeveritare». Emërimi i Ciprës për president të Komisionit Europian, tregon angazhimin e SYRIZA në Bashkimin Europian, në këtë bashkësi të monopoleve. Dhe reklamimi nga ana e SYRIZA të qeverisë së Obamës si një model shembull, janë fakte që tregojnë se qeverisja e tij do të menaxhojë kapitalizmin. Bëhet fjalë për garanci që Shoqata Industrialistve Grek i ka vlerësuar shumë konkretisht, duke lavdëruar «radikalizmin e dobishëm të SYRIZA».

Rreth «demokracisë» dhe «sovranitetit kombëtar»

SYRIZA përpiqet me propagandën e tij të fshehi faktin se pjesëmarrja e një shteti kapitalist në një bashkim ndërkombëtar kapitalist p.sh si BE-ja, objektivisht jep lëshime të së drejtave sovrane. Jo, natyrisht, për shkak të «pushtimit gjerman», siç pretendojnë të disorientojnë disa forca të ndryshme nacionaliste borgjeze «të rymës anti-Memorandum», parulla të cilat në kohë të ndryshme i kanë pranuar dhe forcat e SYRIZA. Por, si një zgjedhje e vetëdijshme, një zgjedhje strategjike e kapitalit të çdo shteti, dhe të Greqisë, me qëllim forcimin e pozicionit të tij ekonomik dhe politik. Bashkësitë ndërshtetërore që formohen në kuadër të globalizimit kapitalist gjithnjë e në rritje, që do të thotë ndërthurje të pjesëve gjithnjë e më të mëdha të borgjezisë të vende të ndryshme, zhvillim të marrëdhënie midis tyre, ndërvarësi të ekonomive kapitaliste, dhe si pasojë, të shteteve kapitaliste. Mardhënie ndërvarësie të pabarabarta, të cilat natyrisht që do jenë të pabarabarta, sepse ato formohen në bazën e zhvillimit të pabarabartë, marrëdhënie të cilat formohen me kriter fuqinë ekonomike dhe politike. Ky është elementi karakteristik si i bashkesive ndërshtetërore kapitaliste, si edhe i tërësisht rrjetit të marrëdhënieve ndërshtetërore, të cilat formohen në sistemin imperialist botëror. KKE mbështet se këto marrëdhënie mund të thyhen, të përbysen vetëm me shkëputjen e vendit nga bashkësitë ndërshtetërore kapitaliste dhe shkëputje nga rruga e zhvillimit kapitalist, dhe jo me meremetime dhe mballosje siç kërkon SYRIZA.

Siç del e qartë nga qëndrimet e SYRIZA kjo parti kundështon vetëm «udhëheqjen gjermane në BE dhe Eurozonë», por jo kontrollin e buxheteve, mjafton që ajo të bëhet nga «organe të legjitimuara». Nëse p.sh. bëhet nga Euro-parlamenti s’prish punë, sepse thotë se është i vetmi institucion i BE-së i zgjedhur në mënyrë demokratike.

Sidoqoftë, koncepte si «demokracia» dhe «sovraniteti» kanë një «parashënjë» konkrete shoqërore, në bazë të klasës që ndodhet në pushtet. Demokracia borgjeze nuk është asgjë tjetër se dominim klasor, diktatura e borgjezisë me mantel parlamentare dhe drejtësia që e përbën është drejtësi borgjeze. SYRIZA është bartës i një përceptimi mikroborgjez, aklasor për liri dhe demokraci. Ushtron kritik në këto çështje nga këndvështrimi i «pluralizmit mikroborgjez». Injoron dhe errëson de facto natyrën e kufizuar të arritjeve demokratike klasore në kapitalizëm. Fsheh faktin se burimi i autoritarizmit është politika që shërben borgjezinë, e cila njëkohësisht është e lidhur ngushtë me zbatimin e vendimeve të BE-së. Me qëndrimin e tij në përgjithësi për BE-në mbi Politikat e Përbashkëta, përkrah krijimin e mekanizmave ndërshtetërore të represionit të BE-së, që objektivisht kanë për qëllim goditjen e lëvizjeve anti-imperialiste. Në kritikën e tij fsheh rolin e këtyre mekanizmave që të mos cënohet BE-ja (Juropoli, Juroxast, Fronteksi, Shengen, etj).

Karakteri «i referendumit», por, pse dhe për kë?

SYRIZA nga që sheh se vetë BE-ja ka humbur terren dhe ka krijuar indinjatë dhe pakënaqësi në pjesë të gjera punëtorësh, kërkon të vëjë të tjera dilema të rreme përpara euro-zgjedhjeve dhe zgjedhjeve lokale, thotë se do ti japi një natyrë «referendumi për politikat dhe partitë që çuan vendin në gjëndjen e sotme». «Ligjërim apo jo të politikës që zbaton qeveria».

SYRIZA thotë se do të mbështesë pjesët e «shëndetshme» të kapitalit, pra edhe arsyeja e referendumit që kërkon është se cila pjesë e kapitalit do të forcohet në fazën e rimëkëmbjes. Cilat sektorë industrie do të financohen. Me të vërtetë, nga kush?

Kërkon «referendum» se si punëtorët, familjet popullore do të ngushtohen gjithsesi edhe më shumë: Me zgjatjen e shlyerjes së borxhit (që kërkon nga huadhënësit e huaj qeveria) apo, siç kërkon SYRIZA një qethje të re të borxhit.

SYRIZA deklaron angazhimin e tij ndaj BE-së, që me «qeverisjen ekonomike» vendos «memorandume të pafund» për popujt. Kështu që, «referendumi» që kërkon është që t'i japi populli të drejtën, që ai mund të garantojë rrugën e vetme europiane dhe zbatimin e memorandumeve të vazhdueshëm të BE-së. Se ai mund të menaxhojë më mirë varfërinë e tyre dhe mjerimin. Për të mashtruar punëtorët se propozimi i tij do të sjellë mirëqenie popullore.

SYRIZA kërkon referendum pro një «qeverie të majtë». Njëkohësisht, zhvillimet në Francë, Itali, Qipro dhe vende të tjera tregojnë se qeveritë «e majta» dhe «të qendrës së majtë» nuk janë asgjë tjetër veç se «rezerva e majtë» e rrugës së zhvillimit kapitalist.

KKE vë në dukje se me kritere të tjera duhet të shkojnë punëtorët në votime në Maj.

Duhet të shkojnë me kriter që të ndëshkohen të gjith ata që me gënjeshtra, terrorizëm dhe mbjellje iluzionesh në të gjitha vitet e mëparshme, akoma dhe tani, përpiqen të bindin se mund të ketë zhvillim pro-popullor për popullin grek dhe popujt e tjerë të Evropës brënda rrugës së zhvillimit kapitalist dhe të BE-së.

Me kriter ndërtimin e një opozite të fortë punëtore-popullore, rindërtimin e nevojshëm të lëvizjes punëtore-popullore, të Aleancës Popullore për luftën kundër politikës anti-popullore, të BE-së dhe partive të rrugës së vetme europiane.

Me kriter të forcohet lufta për një Greqi të prosperitetit popullor, të shfrytëzimit të të gjithave kapaciteteve prodhuese të vendit, të solidaritetit dhe bashkëpunimit me të gjithë popujt, në kundështim me kufizimet e Bashkimit Evropian, të shfrytëzimit kapitalist dhe të padrejtësisë.

Me kriter që të hapet rruga për socializimin e monopoleve, fshirjen e njëanshëme të borxhit, shkëputje nga BE-ja. Për të marë popullit pushtetin e tij, duke u bërë protagonisti i zhvillimeve në favor të tij.

Me këto kritere punëtorët duhen të shfrytëzojnë zgjedhjet e Majit, dhe duke hedhur poshtë dilemat e rremedhe pseudo-referendumet, duke kontribuar në një kthesë të korrelacionit në favor të popullit, me përforcimin e KKE- Partisë Komuniste të Greqisë._

حزب سيريزا: "عجلة احتياط يسارية" للرأسمالية

مقال يكتبه إليسيوس فاغيناس

عضو اللجنة المركزية في الحزب الشيوعي اليوناني و مسؤول قسم علاقاتها الأممية

.

ترافق تمظهر الأزمة الرأسمالية في اليونان مع سعي قوي للطبقة البرجوازية إلى شلِّ تحرك العمال أيديولوجياً عبر "التعكير" حول أسباب الأزمة و المشاكل التي يعانون منها، من أجل سوقهم نحو خيارات سياسية لا تُشكِّك بالنظام الاستغلالي. و هكذا، باشرت الأحزاب السياسية البرجوازية "القديمة" منها و الجديدة أيضاً، بالتركيز على ظواهر جانبية، مثل الفضائح المالية باعتبارها سببا للأزمة. "إن المال كان موجوداً. لكن بعض (السياسيين) قاموا بنهبه، لذا، فإن الشعب يدفع الآن ثمن ذلك"، حيث كان هذا، أحد الآراء الرائجة على نطاق واسع. و في ضمن هذا التخطيط أستخدم ما سمي ﺑ"حركة الساخطين"، التي زرعت الكراهية تجاه حركة الطبقة العاملة المنظمة و أهدافها، مع التركيز على شعارات: "لصوص! لصوص !" و"خونة! " الموجهة عموما نحو السياسيين، مهيئة بذلك التربة الأيديولوجية "لبذور" الآراء العنصرية الإجرامية لمنظمة "الفجر الذهبي" الفاشية.

في ظل هذه الظروف أثبت الحزب الشيوعي اليوناني بشكل حاسم أننا بصدد أزمة النظام نفسه، و من المطلوب القيام بقطع و فك ارتباط عن الاتحادات الإمبريالية كالاتحاد الأوروبي وحلف شمال الأطلسي، عبر فرض التملك الاجتماعي لوسائل الإنتاج و بناء اقتصاد و مجتمع آخر وفقاً لمعيار تغطية الحاجات الشعبية لا لمعيار الربح. على عكس ذلك عَمَد " تحالف اليسار الراديكالي " (سيريزا) على "حََشرِ" كافة الأذواق الإيديولوجية والسياسية ضمن إطاره، ليبرز كمعارضة رئيسية. و جديرة هنا بالذكر هي بعض عناصر موقف هذا الحزب، خصوصا في هذه المرحلة في وقت يُروج له من قبل ما يسمى ﺑ"حزب اليسار الأوروبي" باعتباره"قوة انقلابية" في وقت يتصدر رئيسه ألكسيس تسيبراس قوى حزب اليسار الأوروبي كمرشح لمنصب رئاسة مفوضية الاتحاد الأوروبي.

عندما يلتقي"اليسار الراديكالي" مع اليمين المتطرف.

اتخذت السكرتاريا السياسية لحزب سيريزا بتاريخ 7/2/2014 قرار سحب ترشيح الصحفي ثيوذوروس كاريبيذيس لمنصب محافظ إقليم مقدونيا الغربية للانتخابات المحلية المقبلة، التي ستجرى في فترة انتخابات البرلمان الأوروبي (أيار/مايو 2014) وذلك في حين تنقسم اليونان إلى 13 إقليماً. أي أن حزب سيريزا توصل (ليس على الفور بل بعد تنظير حزبي داخلي استمر لخمسة أيام ) لسحب مرشحه. و ذلك نظراً لنشر آراء للصحفي المذكور كأحد أتباع رؤية تآمرية لمعاناة عمال البلاد. حيث تقول هذه الرؤية بأن رئيس وزراء اليونان ساماراس يدمر البلاد وفق خطة رسمها اليهود !. إن هذه الرؤية التآمرية المتطابقة تماماً مع مثيلاتها المروج لها من قبل من الدوائر الفاشية، وجدت لها" مأوىً " ضمن "اليسار الراديكالي". هذا هو مقدار "راديكيليته"....

إن الحقيقة الغير مشكك بها،هي أننا هنا بصدد "قمة جبل الجليد"ما دام حزب سيريزا قد قام على مدى الثلاث أعوام الماضية ﺑ"ابتلاع" قطاعات برمتها من حزب الباسوك الإشتراكي الديمقراطي المتواجد في وضع تفككي.

و إذا ما تجاوزنا الواقعة المذكورة، فنحن سنرى بذل محاولة ممنهجة من قبل حزب سيريزا على مدى الأعوام السابقة لإنقاذ الرأسمالية في ضمير العمال. فلنر كيف قام بذلك عبر نظرة وجيزة.

تقديس طراز أوباما كرأسمالية "صحيحة"

يزعم حزب سيريزا بمسؤولية النيوليبرالية و "الرأسمالية النيوليبرالية" عن الأزمة ومشاكل العمال. مشيداً بسياسة أوباما على أنها "كينزية جديدة" موصفاً أياه ﺑ"التقدمية"!. خلال حديثه في ولاية تكساس أواخر العام الماضي، قدَّم ألِكسيس تسيبراس تمجيداً للرئيس الامريكي بقوله:"لدي شعور بإمكانية إقامة حوار بناء مع واشنطن بشأن قضية أزمة منطقة اليورو. و ذلك هو أحد الأسباب لشعوري بالسرور لوجودي هنا اليوم".

و بهذه الطريقة تتورط قيادة سيريزا و حزب اليسار الأوروبي في المنافسات القاسية الجارية بين القوى الإمبريالية. في حين من المعروف أمر ممارسة حكومات الولايات المتحدة وفرنسا و إيطاليا الضغط على ألمانيا لتحمل قسم أكبر من إدارة ديون الدول المثقلة بالمديونية في منطقة اليورو وخفض فائضها التجاري. حيث تصطف قوى حزب اليسار الأوروبي إلى جانب الولايات المتحدة. ومع ذلك، لا يجري الصراع المذكور و في أي حال من الأحوال من اجل مصالح القوى الشعبية، وليس له أية علاقة بشعوب أقوى أو أضعف الإقتصادات الرأسمالية.

فمهما تكن "خليطة" إدارة الأزمات المتبعة، فلن يتخلص العمال من أغلال الاستغلال الرأسمالي، لن يتخلصوا من الفقر والبؤس ، والتدابير الضد شعبية الجديدة.

و هو ما يتضح من المشاكل الاجتماعية و الاقتصادية الضخمة التي يعاني منها عشرات الملايين من العمال في الولايات المتحدة. و ذلك على الرغم من ظهور بعض مؤشرات إحصائية لنمو رأسمالي فوق رماد المكاسب الاجتماعية، حيث سكون النمو المذكور ذو سمة ضد شعبية و سيواجه العمال عواقب أزمة فرط تراكم رأسمالي مقبلة أكثر عمقا. إن حزب سيريزا عبر تقييد نقده لما يسمى ﺑ" الرأسمالية النيوليبرالية" يغذي أوهاماً لدى العمال بإمكانية وجود رأسمالية "خيرة" مختلفة.

في انتظار تغيير في حلف الذئاب

و لنذكر هنا أن الحزب الشيوعي اليوناني كان قد وَصَّف منذ عقد ستينات القرن الماضي، المجموعة الاقتصادية الأوروبية بأنها"خندق الوحوش". كما و عارض الحزب عام 1980 انضمام اليونان إلى المجموعة الاقتصادية الأوروبية و في عام 1991 عارض أيضاً معاهدة ماستريخت التي حولت المجموعة الاقتصادية الأوروبية إلى اتحاد أوروبي.

و على النقيض، كانت كافة الأحزاب الأخرى، بما في ذلك الحزب الذي نتج عنه حزب سيريزا الحالي، قد دعمت هذه الخيارات لدمج الطبقة البرجوازية إلى المجموعة الاقتصادية الأوروبية والاتحاد الأوروبي.
و يزعم حزب سيريزا اليوم: "أن الاتحاد الأوروبي ينتهك المبادئ و الأغراض التي أسس من أجلها". إن الواقع هو أنه منذ عام 1957 وحتى اليوم و مهما بقي الإتحاد الأوروبي و سواءاً إذا ما انقسم وتحول ليشكل اتحاد الشمال أو الجنوب، أو إذا ما تحول إلى فدرالية او كونفدرالية، فهو يبقى إتحاداً إمبريالياً، معادياً للشعوب والشباب.

فمن الواضح أن الاتحاد الأوروبي لا يتغير بتغير رئيس مفوضيته، التي تشكل آلية لمعالجة وتنفيذ أقسى التدابير الضد شعبية عبر إصلاحات سياسية، لأنها تخفي ضمن حمضها النووي عنصر استغلال الإنسان للإنسان، و عنصر الاستغلال الطبقي الذي هو التناقض الأساسي للمجتمع الرأسمالي.

لأن السؤآل هو: لماذا بُني هذا الإتحاد الدولي. لقد بُني لخدمة الرأسماليين في استغلال أكثر فاعلية للعمال في بلدان الدول الأعضاء. لقد بني لتمكينهم من تحصين سلطتهم عبر امتلاكهم لدعم برجوازيات بلدان الإتحاد الأخرى.. تم بناؤه لمساعدة الاحتكارات الأوروبية في صراعها الشرس مع احتكارات البلدان الأخرى و الاتحادات الإقليمية .

و ذلك في حين تتزامن عضوية معظم دول الاتحاد الأوروبي الأعضاء مع عضويتها في حلف شمال الأطلسي، و هو اتحاد ينظم الحرب اقتصاديا و سياسيا و عسكريا و شارك في الحرب على أراضي أوروبا و يشارك في التخطيط و التدخل في آسيا وأفريقيا،و اليوم في جمهورية أفريقيا الوسطى، مواكباً جنبا - إلى جنب الولايات المتحدة في العداء للشيوعية و في مواجهة الحركة عبر التشريع ضد "الإرهاب". هناك مسؤولية كبيرة تقع على حزب سيريزا باعتباره حزب المعارضة الرئيسي، الذي يمارس خداعاً واعياً للعمال بزعمه بإمكانية "دمقرطة" و "أنسنة" الاتحاد الأوروبي.

هذا و اكتشف سيريزا لمرة أخرى في الآونة الأخيرة، أثناء الأحداث الدامية في أوكرانيا "نقصاً في استقلالية السياسة الخارجية" خلال تدخل الاتحاد الأوروبي الغاشم في الشؤون الداخلية لأوكرانيا، الذي تمظهر بالإشتراك مع تدخل الولايات المتحدة في الصراع ضد روسيا، من أجل السيطرة على الأسواق والمواد الأولية و شبكات النقل في هذه البلاد. حيث زعم سيريزا بأنه كان بإمكان الاتحاد الأوروبي امتلاك"دور أقوى" في دعم مصالح الشعب الأوكراني، لو لم يتماشى مع خط الولايات المتحدة. وحينها، لكان الإتحاد الأوروبي قد غدى"قوة استقرار وسلام" وفقا لوجهة النظر هذه. ولكن ليس هناك من خداع أكبر من أن يدعي أحد ما، إمكانية تحول الاتحاد الأوروبي الامبريالي ﻠ"عامل سلام"، مع تغذية أوهام تقول بوجود إمبريالية صديقة للسلام! . حيث من المحتمل أن تتناحر الكائنات "المفترسة"الإمبريالية فيما بينها، و من ضمنها الاتحاد الأوروبي أثناء "تقاسم الفريسة"، ولكنها مع ذلك سوف تبقى دائما" كائنات مفترسة" معادية لمصالح الشعوب !

"جبهة" الجنوب و"رياحه"

يسبح حزب سيريزا " في "المياه العكرة" لأحزاب ما يسمى ﺑ" قوس معاداة المذكرات" و "معاداة الميركيلية" و نسخة الاتحاد الأوروبي المعادية للبنوك و منطقة اليورو، و الأحزاب التي تنتقد الترويكا و ألمانيا حصراً. ومع ذلك فهو يتجاهل حقيقة اندلاع الأزمة الرأسمالية أولاً في اليونان و من ثم حضور المذكرة التي تبعتها. و هو يتجاوز حقيقة أن الترويكا تحتوي في مكونات عناصرها على الاتحاد الأوروبي. إن المذكرة التي وقعتها الحكومة اليونانية مع ترويكا الدائنين ليست سوى تفصيل السياسة العامة للاتحاد الأوروبي في ظروف الأزمة في اليونان. وبالتالي فإن معارضة حزب سيريزا للمذكرة ليست سوى ذر للرماد في العيون، ما دام هذا الحزب في الوقت نفسه لا يعارض الاتحاد الأوروبي، بل يدعمه.

و مع ذلك، لماذا يعارض سيريزا الترويكا أو ألمانيا حصراً؟

إنه يقوم بذلك ليخفي دعمه الجوهري تجاه الاتحاد الأوروبي و رأس المال والاحتكارات. و هو يغذي أوهاماً لدى العمال بإمكانية تحول الاتحاد الأوروبي عبرر قيام "جبهة لبلدان الجنوب". ومع ذلك، فمن يدعي بأنهم حلفائه و دعائمه دولياً، كحكومات الولايات المتحدة وفرنسا وإيطاليا و جنوب البحر الأبيض المتوسط، هم أعداء للشعب يقومون أيضاً بهدم الحقوق الشعبية في بلدانهم، على غرار الحكومة الألمانية .

إن الاتحاد الأوروبي هو جحيم لجميع الشعوب! والحقيقة هي أن اتخاذ التدابير الضد شعبية ضد الطبقة العاملة و الشرائح الشعبية في جميع البلدان هو واقع، بغض النظر عن وجود مذكرات أو ديون .فقد اتخذت هذه التدابير في بعض البلدان في عقد التسعينات و في غيرها ابتداء منذ عام 2000و في غيرها بشكل جملة على شكل"صدمة"، كما هو الحال في اليونان في ظروف الأزمة، و في بلدان أخرى اتخذت بشكل تدريجي، كما هو الحال في ألمانيا نفسها .

و بطبيعة الحال، هناك اختلافات من بلد إلى بلد من ناحية المكاسب العمالية، والحاجات الاجتماعية، ومستوى البطالة. و هذا لا يحدث نظراً لتطبيق اليونان لسياسة اختيرت بأسلوب سيئ، أو نتيجة ﻠ"علاج خاطئ"، بل لأن نقطة انطلاقها كبلاد كانت في وضع أسوأ ضمن منطقة اليورو.

فعلى سبيل المثال، إن السياسة الزراعية المشتركة هي السياسة العامة التي تهدف إلى تمركز الإنتاج الزراعي و الأراضي في ملكية أيادٍ قليلة. حيث كان تطبيقها أكثر إيلاما في البلدان التي كانت لا تزال تحتوي على عدد كبير من صغار المنتجين، مثل اليونان .

إنها"رواية" لتنويم الشعوب و هي تقول أنه بمجرد هبوب "الرياح الجديدة من الجنوب" فهي ستكنس الاتحاد الأوروبي "الشرير" ليحل في مكانه إتحاد "أفضل". هذا و كانت صحيفة حزب سيريزا قد كتبت بتاريخ 12/6/2012: " صفحة جديدة فُتحت أمس في فرنسا. عبر انتصار اليسار". غذى حينها حزب سيريزا و قيادته أوهام كثيرة قالت بأن الإتحاد الأوروبي بدأ يتغير عبر انتخاب أولاند. إننا اليوم نعلم جميعا ما التطور الذي حصل...

وعلى النقيض من هذه الأوهام يقول تقدير الحزب الشيوعي اليوناني و الأحزاب الأخرى المشاركة في "المبادرة" الشيوعية الأوروبية، أن الاتحاد الأوروبي لا يتغير، فهو منظومة رجعية يتمثل جوهرها في مصالح الاحتكارات .

الديون "المرهقة" و التي لا يمكن تحملها

أثبت الحزب الشيوعي اليوناني و بالأدلة عدم مسؤولية العمال عن الديون و عدم وجوب دفعهم لها. حيث تحاول دعاية القوى الرأسمالية طمس الأسباب الحقيقية لتضخم الدين العام. ففي الواقع، اقترضت الدولة في السنوات السابقة لتلبية احتياجات ربحية رأس المال و هي تدعو العمال الآن إلى دفع كلفة ذلك. لقد تضخمت الديون نظراً للإنفاق الضخم على برامج التسلح من أجل احتياجات الناتو والمشاركة في بعثات إمبريالية. كما و من العواقب المترتبة على التكامل الاقتصادي اليوناني مع الاتحاد الأوروبي و مع الاتحاد الاقتصادي والنقدي. مثال نموذجي على ذلك هو انكماش قطاعات رئيسية للصناعات التحويلية التي واجهت ضغطا تنافسيا قويا و انكمشت (مثل الغزل و النسيج والملابس و المعادن وبناء السفن/وسائل النقل). و كان لاتساع العجز في الميزان التجاري وللزيادة السريعة في الواردات من الاتحاد الأوروبي، تأثيرها المماثل على تعاظم الدين العام.

زعم حزب سيريزا لفترة طويلة، خاصة قبل الانتخابات السابقة، أن "حكومة اليسار" سوف تفصل الدَين إلى صحيح (يجب دفعه) و "مرهق"، "غير عادل" لن يُدفع. حيث أوحى حينها بأنه من المحتمل أن يكون القسم الأكبر من الدين هو "مرهق" و هاجم حينها الحزب الشيوعي اليوناني لأنه لم يتبنى هذا المنطق "الواقعي".

ومع ذلك، فبقدر اقتراب احتمال تولي سيريزا لمقود الإدارة البرجوازية، يجري تغيير تدريجي لموقفه المذكور. حيث صرح الاقتصادي في حزب سيريزا يورغوس ستاثاكيس في شباط/ فبراير 2014 أنه استنادا إلى قياسات أجراها أن نسبة الدين "المرهق" هو 5٪ من مجموعه فقط. وهذا يعني أنه يعترف بوجوب سداد الشعب لما تبقى من 95 ٪ من الدين. و في الشهر ذاته ادعى رئيس سيريزا أثناء وجوده في ايطاليا أن الأزمة في اليونان هي نتيجة "لنموذج تنمية خاطئ يعتمد على الاستهلاك المفرط مع الإقتراض!". أي أنه يعيد إنتاج البدع البرجوازية الرئيسية في اليونان وخارجها حول سبب الديون و يدعو الشعب لدفع الديون، شريطة أن يصبح "قابلا للخدمة" و أن تعاد جدولته و ذلك على عكس ما تطالب به حكومة ائتلاف الباسوك مع الجمهورية الجديدة، أي إطالة مدة سداده. إن كلا حلي الإدارة ليس ﺑ"راديكالي" أو "صديق للشعب" بل ينصان على فرض تدابير ضد شعبية جديدة على العمال .

إن الحل الوحيد الصديق للشعب هو ما يطرحه الحزب الشيوعي اليوناني: عبر إلغاء الديون من جانب واحد و عدم مسؤولية الشعب عنها. و فرض التملك الاجتماعي لوسائل الإنتاج، مع فك الإرتباط عن الاتحاد الأوروبي عبر سلطة عمالية شعبية .

"راديكالية" ضمن "جدران" النظام.

يقوم حزب سيريزا الانتهازي الذي يتطور بسرعة نحو حزب اشتراكي ديمقراطي معاصر، بتغذية أوهام لدى الشعب، تقول بإمكانية وجود أسلوب إدارة أفضل، على الرغم من سيطرة الاحتكارات. متلاعباً بهموم و قلق الشعب مع الضغط من أجل حلول فورية دون إجراء تغييرات جذرية .

هذا و كانت نموذجية و معبرة على ذلك، كلمة ألِكسيس تسيبراس التي ألقاها في تظاهرة أجريت على شرف الاشتراكي الديمقراطي النمساوي برونو كرايسكي. حيث ذكر تسيبراس:"إن الحكومة اليسارية ستمد يدها إلى الإشتراكيين الديمقراطيين في أوروبا و إلى الليبراليين الأحرار الفكر" عبر مخطط ﻠ" تحقيق الاستقرار في منطقة اليورو، كخطوة أولى إلى أوروبا منفتحة وديمقراطية و متماسكة". إن حكومة كهذه ستسعى نحو "مخطط مارشال أوروبي" ستتضمن "إتحاداً مصرفياً صحيحاً، و دَيناً عاماً يُدار مركزيا من قبل البنك المركزي الأوروبي و برنامجاً ضخماً للاستثمارات العامة". و يؤكد ألِكسيس تسيبراس بشكل قاطع أن تحقيق هذه الأهداف،هو ممكن دون إجراء "تغييرات في معاهدات" الاتحاد الأوروبي.

هذا و كانت تأكيدات سيريزا على أن هناك "استمراراً للدولة" قد أدلت بوضوح أنه سيواصل عمل الحكومات السابقة فوق أرضية السياسة الضد عمالية و حطام الحقوق العمالية الشعبية، و هو يُظهر ما يعنيه هذا الحزب بما يسميه"اليسار الحاكم". إن ترشيح تسيبراس لمنصب رئيس المفوضية الأوروبية، يظهر التزام سيريزا تجاه الاتحاد الأوروبي الممثل لاتحاد احتكارات. إن إبراز حكومة أوباما كإدارة نموذجية، هو تأكيدا بأن حكومة هذا الحزب سوف تدير الرأسمالية. إننا بصدد تأكيدات كانت رابطة الصناعات اليونانية قد قيَّمتها بشكل محدد للغاية، مشيدة ﺑ"راديكالية سيريزا المفيدة".

عن "الديمقراطية" و "السيادة الوطنية".

يحاول سيريزا عبر دعايته إخفاء حقيقة أن مشاركة دولة رأسمالية معينة في اتحاد رأسمالي دولي كالاتحاد الأوروبي، تعني موضوعياً تنازلها عن حقوق سيادية. و ذلك، بالطبع ليس نظراً لوجود"احتلال ألماني"، كما تزعم بتضليل مختلف القوى القومية البرجوازية في "التيار المعادي للمذكرات"، و هو ما يعبر عن شعارات اعتمدتها قوى سيريزا أيضاً في بعض الأحيان. بل و لكن باعتبارها خياراً واعيا و استراتيجيا يتخذه رأس المال في كل دولة بما فيها اليونان، وذلك بغية تعزيز موقعه الاقتصادي والسياسي.

هذا و تتشكل اتحادات دولية في إطار اضطراد احتدام العولمة الرأسمالية، وهو ما يعني تزايد تشابك قطاعات لرأس المال من عدة دول، وتطور علاقات تبعية متبادلة بين الاقتصادات الرأسمالية، التي هي و بالطبع علاقات غير متكافئة نظراً لتشكلها فوق أساس التطور الغير متكافئ، هي علاقات متشكلة على أساس معيار القوة الاقتصادية والسياسية. إن هذا هو العنصر المميز لكل من الإتحادات الدولية الرأسمالية، كما و بشكل أشمل لشبكة العلاقات الدولية المتشكلة ضمن إطار النظام الإمبريالي العالمي. و يقول الحزب الشيوعي اليوناني بإمكانية كسر هذه العلاقات حصراً عبر فك ارتباط البلاد عن الإتحادات الرأسمالية الدولية و عن المسار الرأسمالي للتنمية، لا عبر تجميلها كما يسعى حزب سيريزا.

فكما هو واضح من مواقف سيريزا، يختلف هذا الحزب فقط مع " القيادة الألمانية للاتحاد الأوروبي ومنطقة اليورو"، ولكنه لا يختلف مع ممارسة الرقابة على الميزانيات حيث يكفيه أن يجري ذلك عبر"هيئات مشروعة". فعلى سبيل المثال ، إذا أجري ذلك عبر البرلمان الأوروبي، فليس لديه أية مشكلة في ذلك، لأنه يقول بأن هذا البرلمان هو الهيئة الوحيدة المنتخبة ديمقراطيا في الاتحاد الأوروبي.

ومع ذلك، فمفاهيم ﻜ"الديمقراطية" و "السيادة " لها "وصمة" اجتماعية متطابقة مع الطبقة الموجودة في موقع السلطة. فالديمقراطية البرجوازية ليست سوى سيطرة طبقية و دكتاتورية للطبقة البرجوازية في عباءة برلمانية، كما و القانون المغلف لها هو قانون الطبقة البرجوازية.

إن حزب سيريزا هو حامل لرؤية غير طبقية تجاه الحرية والديمقراطية. و يمارس نقداً في هذه المواضيع من وجهة نظر "تعددية البرجوازية الصغيرة". حيث يتجاهل و يتستر على الطابع المحدود حكماً للمكاسب الديمقراطية ضمن الرأسمالية. و يخفي حقيقة أن مصدر الاستبداد هو السياسة التي تخدم رأس المال، و هي المرتبطة في آن واحد ارتباطا وثيقا مع تنفيذ قرارات الاتحاد الأوروبي. و هو بموقفه العام تجاه السياسات المشتركة للاتحاد الأوروبي، يدعو إلى إنشاء أجهزة اتحادية أوروبية قمعية، من شأن هدفها موضوعياً مواجهة الحركات المناهضة للإمبريالية. و خلال نقده المذكور يتستر على دور هذه الأجهزة لكي يتجنب المساس بالاتحاد الأوروبي (الشرطة الأوروبية، هيئة العدل الأوروبية، فروندكس، شنغن الخ).

طابع "الاستفتاء"، و لكن حول ماذا و لمصلحة من؟

يسعى سيريزا في وقت يرى واقع فقدان الاتحاد الأوروبي ذاته، للتأييد و خلقه الاشمئزاز و السخط ضمن قطاعات واسعة للعمال، إلى طرح المزيد من المعضلات الكاذبة خلال انتخابات البرلمان الأوروبي و الإنتخابات المحلية، حيث يقول أن لها "طابع الاستفتاء على السياسات والأحزاب التي قادت البلاد إلى وضعها الحالي "أي "استفتاء حول مشروعية السياسة المطبقة من قبل الحكومة، من عدمها".

إن حزب سيريزا يقول أنه سيدعم قطاعات رأس المال "الصحيحة "، وبالتالي فإن الاستفتاء الذي يطالب به، هو حول ماهية قطاعات رأس المال التي ستتعزز في مرحلة الانتعاش. و حول ماهية القطاعات التي سيتم تمويلها. حقيقةً، ممن ستمول هذه القطاعات؟

إنه يطالب ﺑ"استفتاء" حول ماهية الأسلوب المختلف لزيادة التضييق على العمال: أهو عبر إطالة مدة سداد الدين (و هو ما تطلبه الحكومة من قبل المقرضين)، أم عبر إعادة جدولة الدين كما يطلب حزب سيريزا.

يعلن سيريزا التزامه تجاه الاتحاد الأوروبي و "إدارته الاقتصادية" معتمداً "مذكرات مستمرة" ضد الشعوب. وبالتالي فإن "الاستفتاء" الذي يطالب به هو أن يمنحه الشعب توكيلاً بإمكانيته في ضمان مسار أحادي الإتجاه ضمن الإتحاد الأوروبي مع تنفيذ مذكراته المستمرة. و بأنه قادر على إدارة الفقر و البؤس و على خداع العمال بأن اقتراحه سيجلب الرفاه الشعبي.

يطالب سيريزا بإجراء استفتاء لصالح "حكومة اليسار". ومع ذلك، فإن التطورات في فرنسا وايطاليا و قبرص وغيرها تدل على أن حكومات "اليسار" و" يسار الوسط" ليست شيئا آخر سوى "عجلات احتياطية يسارية" لمسار التطور الرأسمالي .

يُسجّل الحزب الشيوعي اليوناني بأن على العمال الذهاب إلى صناديق الاقتراع في شهر أيار/مايو، ممتلكين لمعايير مغايرة.

عليهم الذهاب مع امتلاكهم لمعيار معاقبة كل الذين حاولوا خلال السنوات السابقة و يحاولون الآن عبر الكذب و الترهيب و زرع الأوهام و إقناع الشعب اليوناني بإمكانية وجود تنمية صديقة له و لسواه من شعوب أوروبا، عبر المسار الرأسمالي للتنمية و الاتحاد الأوروبي.

عليهم الذهاب مع امتلاكهم لمعيار تشكيل معارضة عمالية شعبية قوية، و إعادة صياغة ضرورية للحركة العمالية الشعبية، و التحالف الشعبي من أجل النضال ضد السياسة المعادية للشعب والاتحاد الأوروبي و الأحزاب القائلة بمساره الإجباري.

مع معيار تعزيز النضال من أجل يونان الرفاه الشعبي، و استغلال كافة إمكانيات البلاد الإنتاجية و معيار التضامن والتعاون مع جميع الشعوب، على النقيض من أغلال الاتحاد الأوروبي و اللاعدالة والاستغلال الرأسمالي.

مع معيار تمهيد الطريق لفرض التملك الاجتماعي على الاحتكارات، وإلغاء الديون من جانب واحد، و فك الإرتباط عن الاتحاد الأوروبي. ليمتلك الشعب سلطته الخاصة ليغدو سيداً في فرص تطورات لصالحه.

مع امتلاكهم لهذه المعايير ينبغي على العمال استخدام انتخابات شهر أيار/مايو لرفض المعضلات الكاذبة، والإسهام في تحقيق منعطف لتوازن القوى لصالح الشعب، من خلال تعزيز الحزب الشيوعي اليوناني.